Knock (Irlandia)

Knock było małą wioską, położoną w hrabstwie Mayo w zachodniej Irlandii, niedaleko granicy z Irlandią Północną. Ale wszystko się zmieniło, kiedy piętnaście osób - mężczyzn, kobiet, młodzieży i dzieci, o rozpiętości wieku od 6 do 75 lat - stało się świadkami cudownej wizji przy południowej ścianie kościoła pw. św. Jana Ewangelisty. Widzenie, rozpoczęte ok. godz. 20., trwało dwie godziny. Przez cały czas trwania wizji świadkowie stali na ulewnym deszczu, którym silny, wschodni wiatr zacinał o ścianę kościoła. Wszyscy byli przemoknięci, ale równocześnie zauważyli, że deszcz nie padał na stojące przed nimi postacie. 75-letnia Bridget Trench starannie obmacała tam ziemię i stwierdziła, że jest zupełnie sucha. Bridget padła na kolana i spontanicznie wyrażając podziękowanie od ludu Irlandii, zawołała po gaelicku: Cead mile buiochas le Dia agus leis an Maighdin ghlormair a thur duinn taispeanadh seo ("Po tysiąckroć dzięki Bogu i cudownej Pannie, którzy pozwolili nam ujrzeć to objawienie!").

Ci pokorni wieśniacy, w deszczowy wieczór, 21 sierpnia 1879 r., widzieli naturalnej wielkości postać Najśw. Maryi Panny, unoszącą się ok. 30 cm ponad ziemią. Matka Boża była ubrana w białe szaty, spięte pod samą szyją. Trzymała złożone dłonie na wysokości ramion, w geście modlitewnym. Jej wzrok skierowany był ku niebu. Na Jej głowie lśniła złota korona, a czoło zdobiła piękna róża. Góra korony była wykonana z szeregu lśniących krzyżyków. Jej stopy były widoczne do kostek. Przez cały czas zachowywała milczenie.

Na prawo od Matki Bożej stał św. Józef. Miał złożone ręce, a jego lekko schylona postać skierowana była w stronę Najśw. Panny, jak gdyby oddawał Jej cześć. Jego szaty, również białe, nie pokrywały mu stóp. On również trwał w milczeniu.

Na lewo od Matki Bożej widoczny był św. Jan Ewangelista, ubrany w szaty biskupie. Na głowie miał małą infułę, w lewej ręce trzymał otwartą księgę, której linie były widoczne dla obserwujących. Jego postawa sugerowała osobę wygłaszającą kazanie. Prawą rękę unosił do poziomu głowy, z podniesionym palcem środkowym i wskazującym. Widoczne były jego stopy. On również zachowywał milczenie.

Na lewo od św. Jana i nieco z tyłu za nim, widoczny był prosty ołtarz, a na nim ok. dwumiesięczny baranek. Wzrok baranka skierowany był na zachód, a za nim stał duży krzyż. Świadkowie widzieli skrzydła łopocące wokół baranka, wskazujące na obecność aniołów, nie widzieli jednak ani ich głów ani twarzy. Postacie zdawały się na zmianę przybliżać i oddalać. Wyglądały na materialne i żywe.

Z postaci emanowało, nigdy wcześniej niespotykane, niezwykłe światło, oświetlając większą część ściany kościoła, idąc od dołu aż do szczytu okna, a nawet ponad nim.

Dla Knock (po gaelicku cnoc - "wzgórze") dzień ten stał się przełomowym. To niezwykle wydarzenie zmieniło nawet jego nazwę. Z prostego Cnoc stał się Cnoc Mhuire - "Wzgórzem Maryi".

Kult Maryjny

Dzięki publikacjom w lokalnej i zagranicznej prasie, wieści o objawieniu rozeszły się po świecie i do Knock zaczęli przybywać pielgrzymi. Pierwsze zorganizowane pielgrzymki zanotowano już na początku 1880 r. W marcu przybyła grupa 50 pielgrzymów z Limerick. W czerwcu 240 młodych mężczyzn, przybyłych z Cork, ofiarowało ołtarz i lampki dla sanktuarium, obecne tam do dzisiaj. W sierpniu przybyło ponad tysiąc irlandzkich emigrantów z Manchesteru. Knock stało się ulubionym miejscem zagranicznych pielgrzymek, którym towarzyszyli także dostojnicy kościelni, przybywający tu, aby podziękować Matce Bożej z Knock za otrzymane łaski za Jej wstawiennictwem.

Komisja, powołana w X 1879 r. przez Johna MacHalego - arcybiskupa Tuam, zbadała i zebrała zeznania od 15 świadków: 14 osób, które widziały objawienie z bliska i Patryka Walsha, który widział z daleka jasne światło na zewnątrz kościoła parafialnego. Komisja uznała, że "zeznania wszystkich świadków, jako całość, są wiarygodne i zadowalające".

W 1935 r. Thomas Patrick Gilmartin - arcybiskup Tuam, zwołał drugą komisję śledczą w sprawie objawienia w Knock i uzdrowień przypisywanych Matce Bożej. Od 24 VIII 1935 r. do 14 IV 1936 r. odbyło się 15 posiedzeń. Komisja zbadała dwóch jeszcze żyjących świadków objawienia - Marię O'Connell (z domu Byrne, 86 lat), Patryka Byrne (71 lat) i Jana Curry. Żaden ze świadków wydarzenia nie zaprzeczył ani nie odwołał swych pierwotnych zeznań, stąd Komisja ponownie potwierdziła wiarygodność wydarzeń w Knock z 1879 r.

W 1935 r. zostało powołane do życia stowarzyszenie, Knock Shrine Society, które oprócz promocji miejsca i troski o piękno nabożeństw, starało się zapewnić opiekę nad chorymi coraz liczniej przybywającymi na miejsce objawień. Wkrótce Knock stało się miejscem uzdrowień, a ks. Bartholomew Cavanagh - proboszcz parafii w latach 1867-1897, zaczął prowadzić specjalny rejestr uzdrowień.

Interpretacja przesłania z Knock

Pomimo że podczas objawienia nie padły żadne słowa, to jednak bardzo wymowne są ukazane w nim obrazy, zawierające biblijną i liturgiczną symbolikę.

Cztery figury - św. Józefa, Najśw. Maryi Panny, św. Jana i Jezusa Chrystusa (jako Baranka Bożego) - mogą symbolizować cztery części Różańca świętego. Św. Józef symbolizuje część radosną, św. Jan - część światła, Baranek - część bolesną, a Maryja - część chwalebną.

Maryja, ze wzrokiem skierowanym ku niebu, przypomina, że wstawia się za udręczonym ludem - w tym czasie Irlandia doświadczała klęski strasznego głodu. Św. Jan Ewangelista, z Pismem Świętym w ręku, przypomina o słuchaniu Słowa, które stało się Ciałem i złożyło się w ofierze dla naszego zbawienia jako Baranek Paschalny. Wizja zatem daje wskazówkę i nadzieję, że przez wstawiennictwo Matki Słowa i powrót do sakramentów przyjdzie ocalenie irlandzkiego ludu.

Symbolika przedstawionych obrazów jest mocno eucharystyczna. Knock oznacza "wzgórze". Zatem Matka Boża z Knock może być określana jako Matka Boża ze Wzgórza. Eucharystyczna atmosfera tego objawienia każe nam myśleć o Górze Kalwarii, która uobecnia się w liturgii Kościoła. Ze względu na koronę i różę na głowie Maryi, można by Maryi nadać mistyczny tytuł Królowa Liturgii zarówno tej ziemskiej, jak i tej niebiańskiej. Msza św. łączy obie liturgie w jedno. To jest wyjątkowa szkoła duchowości, którą Matka Boża oferuje nam w tym irlandzkim sanktuarium.

Posługując się słowami Benedykta XVI, możemy modlić się:

Maryjo, Ty w zupełnie wyjątkowy sposób przeżyłaś komunię z Bogiem i ofiarę Twojego Syna na Kalwarii, spraw, abyśmy coraz intensywniej, pobożnie i mądrze przeżywali tajemnicę Eucharystii, aby słowem i życiem głosić miłość, którą Bóg żywi do każdego człowieka.

Sanktuarium

Sanktuarium w Knock, zbudowane na miejscu objawień z 1879 r., przynosi ludziom je nawiedzającym duchowe uzdrowienie i spokój, który odzyskują przez powrót do sakramentów. To miejsce, w którym nawet ci ludzie, którzy wcześniej nie myśleli o spowiedzi, widząc tłumy przy konfesjonałach, pociągnięci nadprzyrodzoną łaską miłości i miłosierdzia, decydują się na spowiedź, odzyskując spokój, nadzieję i radość, którymi następnie dzielą się z napotkanymi na swojej drodze ludźmi. Ks. Richard Gobbons - rektor sanktuarium, nazywając sanktuarium miejscem nadziei, pokoju i pojednania, dodał, to właśnie oferuje ludziom objawienie w Knock.

Oprac. MARYJNI.PL

Źródła:

• The Story of Knock - knockshrine.ie
• Bridget Trench Testimony - knockshrine.ie
• Knock - voxdomini.pl
• Our Lady of Knock - thepathtosainthood.com
• Our Lady of Knock - roman-catholic-saints.com
• Mary's Major Message in the Silent Apparition at Knock - ncregister.com
• Filmmakers Point to Knock Shrine as a Place of Hope for Ireland - ncregister.com
• Q&A: What is the story of Knock Marian shrine? - bbc.com
• Fr. James OFMCap, The Story of Knock - ewtn.com