Św. Jan Chrzciciel przyszedł, aby dać świadectwo prawdzie i wypełnił tę misję. Wspaniały wzór dla chrześcijanina, który także jest powołany do tego, aby być świadkiem prawdy, być świadkiem Jezusa. To jest twoja misja: być żywym słowem Jezusa! Chrześcijanin, tak jak sam Jezus Chrystus, powinien móc stwierdzić: "Moje czyny świadczą o mnie".

Czy twoje uczynki zawsze są świadectwem? Czy są przekonującymi dowodami autentyczności twojej wiary? Nie zapominaj, że ty, podobnie jak św. Jan, jesteś powołany, "aby dawać świadectwo prawdzie", a Prawdą jest Jezus.

 Jezus Chrystus, ponieważ jest On Prawdą, jest Światłem. On sam to potwierdza: "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" (J 8,12).

To prawda, że często się nam powtarza, że także my powinniśmy być światłem: "Wy jesteście światłem świata" (Mt 5,14). "Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu" (Ef 5,8). Nie jesteśmy jednak światłością sami z siebie, ale jako posiadający Jezusa - Światło, Jego naukę, Jego ducha. To wszystko powinno w nas być tym, czym w lampie jest oliwa, która podtrzymuje jej płomień, która - według Ewangelii - "płonie i świeci".

Nie tylko św. Jan Chrzciciel został powołany, aby być lampą, lecz każdy chrześcijanin, który wokół siebie i blaskiem swych uczynków, powinien rozpraszać ciemności błędu i grzechu. Kiedy uczynki nie są dobre, kiedy postępowanie nie ukazuje się jako poprawne i jest dalekie od dawania światła, wtedy powiększają się ciemności.

 Ręka Pana jako symbol mocy i obrony była z Janem, to znaczy - chroniła go w każdym momencie i dlatego Jan nie czynił niczego, co nie byłoby wykonywaniem planu Bożego, ponieważ jego przeznaczenie zostało określone jasno przez Boga. Już jako dziecko był "naznaczony". Jego przeznaczenie zostało określone jako "Głos wołającego" (Łk 3,4).

Jeśli zatrzymasz się na chwilę, aby pomyśleć poważnie, dojdziesz do wniosku, że Bóg jest także z tobą, że ci błogosławi i ochrania cię, że prowadzi cię z ojcowską troską, abyś się nie potknął i nie upadł. Ręka Boża jest z tobą każdego dnia, w momentach przełomowych, a także w czasie zwyczajnym i normalnym. Bóg, ochraniając cię, rozciąga nad tobą swą władzę. Dlatego ty i my - wszyscy, mamy tyle powodów, aby wysławiać Pana i uwielbiać Go.

 Ludziom pytającym o Jezusa powinieneś odpowiadać słowami jasnymi i prostymi oraz świadectwem swego życia, które podeprze twoje słowa.

Więcej nawet: powinieneś żyć i działać w taki sposób, aby takie pytanie stało się zbyteczne, ponieważ zanim cię zapytają, już dasz odpowiedź i to dasz ją głośno, wołając poprzez przekonującą moc twojego życia.

Jezus jest Chrystusem, jest Namaszczonym przez Ojca, aby przynieść światu zbawienie. Stąd też daremne będzie spodziewać się zbawienia od kogoś, kto nie jest Jezusem Chrystusem. "Nie ma bowiem poza Nim zbawienia, gdyż na świecie nie ma innego imienia danego ludziom, dzięki któremu moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4,12).

Uczniowie Jezusa nie mogli pojąć, co mogły oznaczać słowa wypowiedziane przez Niego: "Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi". Być "wydanym w ręce ludzi", było synonimem wydania na śmierć i to właśnie nie mieściło się w ich głowach, ponieważ Mesjasz powinien objawić się pełen chwały i zwycięski nad narodami.

Słowo Boże, sprawy Boże są trudne dla rozumu, ale nas nie prosi się o to, abyśmy je rozumieli, lecz raczej wymaga się od nas tego, abyśmy je przyjęli i nimi żyli w wymiarze Ewangelii. Należy je przyjmować w duchu wiary. Wierząc, nie musimy wszystkiego rozumieć, bowiem wiara jest przyjmowaniem prawdy i zaangażowaniem się po jej stronie z pewnością woli opartą na miłości.

 Jezus znał doskonale głębię serca swoich uczniów, wiedział, co myśleli i co czuli. Dla Niego było oczywiste to, co oni planowali i zamierzali w swoim wnętrzu.

Pojęcie, nad wyraz ziemskie, jakie Apostołowie mieli o Mesjaszu, powodowało pragnienia zajmowania pierwszych, najbardziej korzystnych i zaszczytnych miejsc w Jego Królestwie.

Miarą jednak wielkości w chrześcijaństwie jest praktykowanie braterskiej miłości. Jezus przedstawia pokorę nie tyle jako wyraz pogardy dla siebie samego, lecz jako miłość w służbie swym braciom.

 Słyszałeś słowa Jezusa, kiedy cię powołał. Nie słyszałeś ich fizycznie, ale w swojej duszy słyszałeś owe "pójdź za Mną", jakie usłyszeli także Apostołowie. To samo "pójdź za Mną", które poruszyło Piotra, Jakuba i Jana, aby pozostawili swoje sieci i swego ojca i przystąpili do Jezusa. To samo "pójdź za Mną", przez które Jezus spośród swoich naśladowców wybrał Apostołów dla swego Królestwa.

Pozostaw wszystko i pozostaw wszystkich dla Boga, aby odpowiedzieć na Jego wezwanie, aby iść za swoim powołaniem. Miłość nie dopuszcza wahań i opóźnień. Pójście za Chrystusem to sprawa miłości, a miłość pomija wszystkie bariery i pokonuje wszelkie przeszkody.

W całym Kościele powszechnym obchodzi się dziś uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Miliony katolików przyjęły dziś Komunię świętą.

Maryja jest Matką wierzących w Chrystusa. Matka oznacza pełnię czułości. Kiedy ojciec karze, matka "się usuwa"; kiedy ojca zabraknie, matka staje na czele domu. Kiedy brat rani, matka leczy. Kiedy dziecko płacze, matka je całuje. Gdy syn odchodzi z dobrej drogi, matka płacze. Fałdy matczynej sukni zawsze są gotowe przytulić głowę nawróconego syna.

 Wyjdź na spotkanie Jezusowi, a On wyjdzie na twoje spotkanie. On zawsze jest pierwszym, który wychodzi i inicjatywa należy zawsze do Niego.

On nas szuka, On nas powołuje, On oczekuje od nas odpowiedzi, ofiarując nam swoją miłość.

Przyjmij więc miłość ofiarowaną ci przez Boga, odpowiedz na Jego wezwanie, ponieważ Bóg chce działać w tobie, lecz także chce działać z tobą.

 Noc Bożego Narodzenia wszyscy nazywamy Nocą Świętą. Dlaczego? Jakie znaczenie posiada ta Noc, że nazywamy ją Nocą Świętą?

Jak śpiewamy w znanej kolędzie, ta Noc była Nocą pokoju, Nocą miłości. Tak śpiewamy i dzisiaj, aby wzbudzić w naszych sercach nastrój pokoju i życzliwości.

Jeśli jest Nocą pokoju, jest Nocą Świętą, jest Nocą miłości. Musimy przez chwilę się zastanowić: Czy ta Noc w tym roku była Nocą pokoju? Czy była Nocą Świętą?

 Dlaczego Noc Bożego Narodzenia jest Nocą Świętą?

Tej bowiem nocy narodził się Posłaniec Dobrej Nowiny. Bóg okazał swoją dobrą wolę wszystkim ludziom. Zajaśniało Światło na świecie, abyśmy nie chodzili w ciemnościach grzechu. Narodził się Jezus Chrystus, aby dać nam prawdziwą radość życia, ukazać w naszym życiu głęboki sens i nowe kierunki. Narodził się Ten, który jako jedyny mocen jest okazać prawdziwość i skuteczność swoich słów: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście smutni i znękani, a ja przyniosę ulgę dla dusz waszych".

 Narodził się prawdziwy Baranek Boży, który wyzwala świat z grzechu. Tego grzechu zbiorowego, jakiego uczestnikami jesteśmy wszyscy, my, ludzie wszystkich czasów. Narodził się Ten, który da nam Nowe Przykazanie: "Miłujcie się wzajemnie!".

Narodził się Ten, który mógł prawdziwie powiedzieć o sobie: "Ja Jestem Zmartwychwstaniem i Życiem, kto wierzy we Mnie, chociaż umrze, żyć będzie wiecznie!".

Są to wystarczające powody, abyśmy tę Noc nazywali prawdziwie Świętą Nocą.

 Już od pewnego czasu wszyscy myślimy o zbliżających się świętach Bożego Narodzenia. Myślimy o nich i czekamy na nie, tak jak dziecko oczekuje święta lub dnia wycieczki; czekamy z nadzieją narzeczonych, którzy marzą o tym momencie, aby stanąć przed ołtarzem i uświęcić swoją miłość.

Święta Bożego Narodzenia dla wszystkich ludzi wierzących są właśnie tym: są świętem, są "wycieczką", są oddaniem się Boga ludziom.

 Święta Bożego Narodzenia napełniają radością wszystkich: i dzieci i dorosłych. Wszyscy oczekujemy tego Dzieciątka, które będąc Dzieciątkiem, przyciąga dorosłych i będąc Dorosłym jest otoczony przez rzesze dzieci.

Zawsze odczuwamy Go jako "naszego", bardzo "naszego" i nam bliskiego. Wydaje się, że wszyscy bez wyjątku, w dzień Bożego Narodzenia czujemy się lepsi, ponieważ czujemy się bardziej dziećmi. A czując się bardziej dziećmi, pamiętamy słowa, jakie powiedział Narodzony w Betlejem: Królestwo Niebieskie należy do tych, którzy stają się jak dzieci - pokorne, szczere, niewinne.

Moglibyśmy się zapytać: kim był bliźni w oczach Najświętszej Maryi Panny?

Jeśli pamiętamy, że naszym bliźnim jest po prostu człowiek, który nas potrzebuje, możemy wywnioskować, że wszyscy w oczach Maryi jesteśmy bliźnimi, ponieważ wszyscy Jej potrzebujemy i w rzeczywistości Ona nas wszystkich wspomaga. W ten sposób wypełnia przykazanie miłości Boga i bliźniego.

Pani miłosierdzia, pomóż nam odkrywać oblicze Twojego Syna w naszych potrzebujących braciach.

Przez swoją macierzyńską opiekę Matka Niebieska pomaga nam żyć autentycznie po chrześcijańsku: aby nasza działalność była zgodna z naszymi słowami, nasze słowa zgodne z uczuciami, a uczucia były wytworem naszych myśli.

Obyśmy wszyscy we wszystkim mogli się upodobnić do naszej słodkiej Matki, całej czystej, całej świętej, całej Niepokalanej, całej promienistej!

Maryjo, pieśni rozbrzmiewająca w całym stworzeniu, pobłogosław nas, abyśmy byli lepszymi chrześcijanami.

Królowo Apostołów, Królowo misjonarzy, Gwiazdo ewangelizacji, tak wzywa Kościół Najświętszą Maryję Pannę, naszą Panią.

W Niej Apostołowie znaleźli światło, radę i siłę do rozpoczęcia wymagającego przedsięwzięcia chrystianizacji całego pogańskiego świata. W Niej znaleźli pociechę i wspomożenie misjonarze Chrystusa, którzy na przestrzeni wieków kontynuowali misję Kościoła, ewangelizując pięć kontynentów.

Maryjo, Ty bądź Gwiazdą naszej duchowości misjonarskiej w świecie potrzebującym Boga.

Żadne zło nie może podobać się ani Bogu, ani Najświętszej Dziewicy. Czciciele Maryi zawsze uważali za swój cel podobać się we wszystkim Niebieskiej Pani i za Jej pośrednictwem - naszemu Panu.

Nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny było zawsze prawdziwą i potężną zachętą do oczyszczenia własnego życia i do czynienia postępów na drodze doskonałości. Nie opuszczajmy go nigdy, gdyż w ten sposób możemy dojść do świętości, do której jesteśmy powołani.

Maryjo, która poświęciłaś się bez wahania swojemu powołaniu, ze wszystkimi zagrożeniami, ożywiaj realizację naszego prawdziwego powołania.

Maryja w swoim życiu nie realizowała rzeczy głośnych, ani nie przedsięwzięła dzieł nadzwyczajnych. Ona uświęcała się wykonując te wszystkie obowiązki, jakie spełniały kobiety w Jej czasach.

Również my, nie powinniśmy szukać świętości w rzeczach nadzwyczajnych, ale wykonywać zwyczajne obowiązki w nadzwyczajny sposób; z miłością i ze szlachetnych motywów.

Maryjo, pomóż nam wykonywać codzienne zadania z większą miłością i dobrocią!

Naśladując przykład Jezusa, Maryja nie osądzała, ani nie potępiła tych, którzy krzyżowali i zadali śmierć Jej Synowi. Ona powtarzała słowa Odkupiciela: "Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią". Gdy wstawia się za nami, także usprawiedliwia nas przed Ojcem Niebieskim i uzyskuje dla nas przebaczenie.

Naśladujmy Jej przykład i nigdy nie osądzajmy innych, a tym bardziej, nie potępiajmy ich, ponieważ, jeśli oni mają drzazgę w swoim oku, my prawdopodobnie mamy belkę we własnym.

Maryjo, naucz nas wybaczać siedemdziesiąt siedem razy!

Nikt nie był tak delikatny we wszystkim jak Niepokalana Dziewica. Bóg przyozdobił Ją łaskami, aby uczynić w Niej swoje mieszkanie.

Również nas - mieszkanie Ducha Świętego, Bóg napełnia dobrami i zaprasza, abyśmy promieniowali i byli światłem w ciemnościach ludzkich dusz.

Maryjo, Panno Święta, pomóż nam, abyśmy doceniali dary, jakimi Bóg nas obdarzył do dzielenia się nimi z naszymi braćmi.

Lud chrześcijański nazywa Maryję "Niepokalaną". Pragnie przez to wyrazić prawdę, że była Ona wolna od jakiegokolwiek grzechu, a także to, że Bóg napełnił Ją wszelkimi łaskami.

Czy jako Jej dzieci jesteśmy, chociaż trochę, podobni do naszej Matki?

Maryjo Niepokalana, odwieczne marzenie Boga zrealizowane w czasie, niech także w nas zrealizuje się marzenie, jakie Bóg żywi względem nas.

Nie tylko wspaniałą rzeczą, lecz także bardzo pożyteczną, jest kontemplacja i zachwyt nad uśmiechem Najświętszej Panny Maryi.

Kontemplujmy Jej obraz, patrzmy na niego z prostotą i czystością serca, a odkryjemy łagodny, słodki i przenikający uśmiech macierzyński: czysty, czuły, dobrotliwy i zachęcający.

Niech taki uśmiech zagości także na naszych wargach i niech go nie zmaże żadna okoliczność!

Maryjo, uczyń mnie siewcą uśmiechu, aby wokół mnie powstawały inne nowe uśmiechy i świat stał się nieco lepszy!

Nigdzie poza Ewangelią nie możemy uczyć się tak, jak w Sercu Maryi. Jej Serce otoczone promieniami, oczyszcza, promieniuje i zapala miłością wszystkie stworzenia.

Człowiek, odwieczny wędrowiec szukający miłości, nigdzie - poza Maryją - nie znajdzie czystszej i nieograniczonej miłości.

Maryjo, niech wszyscy ludzie przyjdą do Twojego Niepokalanego Serca!

W szczęśliwej Rodzinie w Nazarecie: Jezusa, Maryi i Józefa, każdy pełnił swoją funkcję i swoje obowiązki. Maryja była troskliwą małżonką, towarzyszyła świętemu Józefowi w pracy i w niedostatku, w ucieczce do Egiptu i we wszystkich sytuacjach Świętej Rodziny.

Maryja była Matką czułą i serdeczną, umiejącą opiekować się swoim Synem i zapobiegać wszystkim pilnym potrzebom.

W tej Rodzinie wszyscy byli dla wszystkich. Cała Trójka żyła dla całej Trójki.

Maryjo, niech nasze rodziny staną się podobne do Twojej Rodziny w Nazarecie!

Rozmiłować się w naszej Matce, Najświętszej Maryi Pannie, to znaleźć sens dla swego życia. Jej oczy spoczną w naszych oczach i napełnią nas światłem, pozwalającym widzieć i cieszyć się z rzeczy Bożych.

Rozmiłować się w Najświętszej Maryi, to wznieść się ponad mroki ziemi, czerpać światło, jakie promieniuje z Jej płaszcza i stopniowo upodabniać się do Jezusa.

Maryjo, rozciągnij czułość Jezusa na cierpiącą ludzkość!

Oczy Niepokalanej! Najczystsze i pełne światła, bez najmniejszego cienia mogącego przyćmić ich blask.

Oczy pogodne jak błękit nieba, niewinne oczy dziewicze, czułe oczy Matki. Patrzmy na świat i na ludzi oczyma Najświętszej Maryi Panny, a zobaczymy wszystko w innym, nowym wymiarze!

Maryjo, udziel mi swych oczu do patrzenia na świat!

Gdy Najświętsza Maryja Panna zgodziła się zostać Matką Mesjasza, oddała się całkowicie w ręce Boga, aby wykonać Jego pragnienie.Już pierwsze trudne wydarzenia z życia Jezusa oczyszczały jeszcze bardziej Jej wiarę i pogłębiały Jej oddanie bez zastrzeżeń. W świetle wiary Maryja odkrywała przeznaczenie swojego Syna jako Cierpiącego Sługi Jahwe, przepowiadanego przez proroków. Wszystko osiągnęło swój szczyt w zdradzie dokonanej przez naród i hańbiącej śmierci na krzyżu. Najświętsza Maryja przeżywała w swoim Sercu krzyż cierpienia, lecz Jej wiara przewidywała już zmartwychwstanie Ukrzyżowanego.

Żadne inne serce nie przeżywało z taką głęboką radością chwały Zmartwychwstałego!

Matko Dziewicza, pragniemy towarzyszyć Ci pod krzyżem i prosimy Cię, daj nam uczestniczyć także w radości i chwale Zmartwychwstałego.