Św. Teresa od Dzieciątka Jezus wyznaje, że od wieku trzech lat nie przypomina sobie, aby kiedykolwiek odmówiła czegoś Jezusowi.

Wzbudza w tobie zazdrość... Nieprawda? A także wstyd!

Przynajmniej możesz postanowić, że odtąd... (ile masz lat?) nie odmówisz Mu niczego?

Najświętsza Maryja Panna wyśpiewała o sobie samej, że Bóg uczynił dla Niej wielkie rzeczy (por. Łk 1,49) i dlatego wysławiała Pana. Ty także musisz uznać z pokorą, prawdziwie, że Bóg także dla ciebie dokonał wielkich rzeczy swojej potęgi i swojego miłosierdzia. Dlatego ty, podobnie jak wszyscy ludzie Ewangelii i jak Najświętsza Maryja z Nazaretu, powinieneś "wychwalać" Pana, dziękując Mu i wysławiając Jego dobroć w stosunku do ciebie.

Jezus Chrystus mówi, że Królestwo Niebieskie jest dla wszystkich, także dla tych, których uważa się za grzeszników. Wszyscy mogą być zbawieni, pod warunkiem, że nie będą stawiali oporu wezwaniu Bożemu. To On ich szuka, On wspomaga swoją łaską, On ich nosi w swoim sercu.

"Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy" (1 Tm 2,4). Musi to wzbudzić w tobie uczucia głębokiej ufności w dobroć Boga, który wszelkimi sposobami szuka twojego zbawienia.

 Św. Józef nie zna Tajemnicy dokonanej w Najświętszej Maryi Pannie, ale Ona wiedziała o tym z całą pewnością i znała także udręki, przez jakie przechodził św. Józef.

Maryja mogła, choćby jednym słowem powiedzieć o tym, słowem zachęty czy nadziei, lecz wolała, aby to sam Bóg uczynił, objawiając mu tę Tajemnicę; i tak się stało.

 Pokora Najświętszej Maryi Panny skłoniła Ją do przyjęcia bezwarunkowo woli Bożej, chociaż uważała się za niegodną być Matką Boga: "Niech mi się stanie to, co powiedziałeś. Niech spełni się we mnie Twoja wola, niech dokona się we mnie Twój plan zbawienia świata".

To jest doskonały wzór naszej modlitwy, w której zamiast prosić Boga, aby spełniał naszą wolę, powinniśmy ofiarować się, aby Bóg zrealizował w nas swój plan zbawienia.

 Maryja rzekła - "Uwielbia dusza moja Pana. I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim". Ten Kantyk jest wyrazem największego uniesienia Maryi. Łzy, radość i spełnienie się nadziei ludu izraelskiego przepełniają Serce Niepokalanej Dziewicy Maryi.

"Bo wejrzał na swoją pokorną Służebnicę". Pokora Maryi jest przyczyną Jej wielkości. Ponieważ Ona uniżyła się najbardziej, Bóg wywyższył Ją do najwyższej godności.

 "I odtąd nazywać mnie będą szczęśliwą wszystkie narody". Dzięki tej wielkiej godności Maryi, do jakiej została wyniesiona, będzie nazywana błogosławioną "przez wszystkie pokolenia". W rzeczywistości wszystkie narody chrześcijańskie, wszystkich czasów wyśpiewują chwałę tej pokornej Panienki, która została powołana, aby być Matką Boga.

"Bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny". Panna z Nazaretu odpowiedziała Bogu na Jego plan swoim "tak" i po tej odpowiedzi, Słowo stało się Człowiekiem.

 "Możnych usunął z tronu, a wywyższył pokornych". Jeśli pragniemy być wielcy w oczach Bożych i być przez Niego kochani, powinniśmy się uniżać w oczach ludzi, uznając naszą niskość i nędzę.

"Potrzebujących obsypał dobrami, a bogaczy odesłał z niczym". Maryja ustawia się na jednej linii z maluczkimi, pokornymi, cierpiącymi głód. Ci, którzy nic nie mają do ofiarowania od siebie, są pełni Boga.

 Gromadzić się w imię Jezusa jest synonimem gromadzenia się z Jego powodu, dla Jego sprawy, gromadzenia się na Jego zawołanie, na Jego Słowo, aby być ożywianymi przez tego samego Ducha i pociągniętymi przez tę samą miłość. Jeśli ma to miejsce, już znajdujemy się na poziomie nadprzyrodzonym i jeśli wszyscy będziemy zjednoczeni tym samym duchem, spotkamy się na tej samej modlitwie, i pośród nas znajdzie się Jezus. Będzie obecny wśród nas jako prawdziwy Bóg, ożywiając, orientując i zachęcając nas od wewnątrz jako wspólnotę swoich uczniów.

"Jeśli dwóch lub trzech z was zgromadzi się w imię Moje....". Tutaj potwierdza się skuteczność wspólnotowej modlitwy Kościoła. Modlitwa wspólna oznacza powszechną modlitwę Kościoła, ponieważ "dwóch lub trzech" tworzą wspólnotę modlitewna, która ofiaruje prośby Kościoła. Dlatego już w tej małej kościelnej wspólnocie, "dwóch lub trzech", którzy się modlą, jest Chrystus.

 Jeśli stwierdziłeś, że nie zawsze twoje modlitwy są wysłuchane, to czy nie dlatego, że nie są realizowane we wspólnocie, w komunii z innymi, w jedności i zjednoczeniu z nimi? Dlatego w pewnych sytuacjach, jako warunek wstępny, zanim przystąpimy do modlitwy, będąc uczniami Jezusa Chrystusa, powinniśmy się pojednać, chociaż nas to wiele kosztuje.

Nie wystarczy więc się modlić. Jest rzeczą właściwą przygotować się do dobrej modlitwy, do modlitwy w jedności serc, w jedności uczuć, w jedności ducha, aby Jezus stanął pośrodku nas i w ten sposób nasza modlitwa, a raczej modlitwa Jezusa, została wysłuchana przez Ojca Niebieskiego.

 Zawsze, kiedy odmawiasz "Ojcze nasz" powinieneś zwrócić uwagę na następującą prośbę:

"Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Ta prośba może ci służyć za wzór, w jaki sposób masz przebaczać tym, którzy cię obrażają, aby twoje zupełne i szczere przebaczenie było miarą przebaczenia, jakiego ty oczekujesz od Boga.

Wybaczaj z serca twoim winowajcom jeśli chcesz, aby Bóg wybaczył tobie!

Niech przez drobiazgi, małe niedopatrzenia, zapomnienie czegoś, nie narusza się miłości, która zawsze powinna ożywiać braterskie relacje dzieci Bożych. Nie przechowuj nigdy urazów w twoim sercu z jakiegokolwiek powodu i do nikogo. Oczyszczaj swoje serce ze wszystkich uczuć, które nie są miłością do Boga i twoich braci.

 Dla Jezusa dziecko jest prototypem prawdziwego ucznia. W rzeczywistości dzieci są "maluczkimi" Królestwa. Prostaczkom przecież głoszona jest Ewangelia. Nie chodzi tu o znaczenie dosłowne, lecz usposobienie i gotowość tych, którzy przyjmują Ewangelię - prostota i chłonność dzieci.

Jezus mówi, że należy stać się jak dziecko, aby wejść do Królestwa Niebieskiego; a stać się jak dziecko nie oznacza nic innego, niż zdobycie takich cnót, jakie charakteryzują dzieci: niewinność, szczerość, prostota uczuć, uległość.

 "Będziesz miłować Pana Boga twojego, z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił twoich".

Miłość Boga i miłość bliźniego stanowią kompendium całego Prawa, i z tych to dwóch przykazań pozostałe czerpią całą swoją moc.

Jezus Chrystus domaga się od nas miłości całkowitej. Nie zadowala się okruchami, wymaga pełnego zaangażowania, tak dla Boga, jak i dla bliźniego. Chce, abyśmy Go kochali nie byle jak, lecz "z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił".

 Powinieneś być dumny z tego, że jesteś uczniem Nauczyciela takiego jak Jezus. Jako dobry uczeń, słuchaj swego Nauczyciela, bądź Mu posłuszny, idź za Jego wskazaniami i ucz się od Niego.

Nie szukaj pochwał u ludzi. Staraj się raczej o to, aby Bóg cię uznawał. Słuchaj głosu swego sumienia i postępuj zgodnie z jego nakazami.

Upokorzenia ze strony ludzi mogą przyczynić się do tego, abyś został "zaakceptowany" w oczach Bożych.

Dlatego nie obawiaj się ich. Bóg może je dopuścić, ponieważ chce uczynić z ciebie człowieka prostego; twoją duszę chce napełnić tą prostotą, która - jak sam powiedział - jest wyróżnikiem Jego prawdziwych uczniów.

Kościół pragnie, abyśmy kontemplowali Maryję jako osobę bardzo nam bliską, z tej racji, że jest Ona istotą stworzoną i jako pierwsza - odkupioną przez Chrystusa.

Ona ma być zwierciadłem, w które wpatrując się, będziemy naśladować Jej cnoty. Maryja ma być wzorem pełnej realizacji projektu życia chrześcijńskiego, ponieważ żyła całkowicie oddana Osobie i sprawie Chrystusa.

Maryja jest Matką i Obrończynią orędującą za nami. Swoim życiem wskazuje nam drogę wierności Ojcu i miłości do Jezusa Chrystusa.

Pani zaufania, zawsze tak bliska Boga i ludzi, wstawiaj się za nami, abyśmy doświadczyli bliskości i dobroci naszego Boga i Ojca.

Maryja była szczęśliwa i pełna radości w każdym momencie swojego życia, ponieważ w swej pokorze, w swojej postawie wobec wielkości Boga, doświadczyła, że "kto się uniża, będzie wywyższony". Bóg daleki jest dla pysznych, lecz pokornych darzy łaskawością.

Maryja podoba się Bogu, ponieważ w sposób wyjątkowy jest tym, kim Bóg pragnie, aby byli wszyscy ludzie. Teraz już wiesz, że upodabniając się do Maryi, jesteś blisko bycia tym, kim Bóg pragnie, abyś był.

Pani, Matko pokornych, daj nam serce szczere, zawsze gotowe do służby najbardziej potrzebującym!

Maryja jest święta. Jest taka dlatego, że Bóg napełnił Ją duchem miłości oraz dlatego, że Ona współdziałała dobrowolnie z Jego łaską.

My także otrzymaliśmy tego samego Ducha, który nas uzdatnia do uznania świętości Maryi i nas pobudza do naśladowania Jej cnót. Jeśli Maryja była tak święta dzięki łasce Bożej i dzięki swojej ustawicznej osobistej współpracy, dlaczego my nie możemy czynić tego samego? Również i nam nie zabraknie łaski Bożej!

Panno Święta, z całym Kościołem wołamy: Matko łaski Bożej, módl się za nami!

Chwała Maryi i chwała wszystkich Świętych jest chwałą Ciała Chrystusa. Kościół niebieski nie jest już pielgrzymujący, lecz chwalebny i Maryja jest najbardziej świętą ze wszystkich członków Ciała Chrystusa uwielbionego.

Żywimy także nadzieję, że również my dostąpimy stanu uwielbienia, jakim oni już się cieszą. Oczekujemy z utęsknieniem, że także w nas dokona się to, co Duch Święty zdziałał już w Maryi.

Pani nadziei, ożyw nasze pragnienie budowania na ziemi Królestwa zapowiedzianego przez Twojego Syna i przymnóż nam nadziei kontemplowania Ciebie uwielbionej w niebie u boku Boga.

Jezus wstawia się za nami i Maryja jest z Nim zjednoczona, aby nam pomagać. Jeśli Maryja na ziemi żyła tylko dla Chrystusa, tym bardziej teraz pragnie zaprowadzić nas do Niego.

Maryja jest w niebie mając doskonałe rozeznanie w naszych potrzebach i Jej miłość ku nam skłania Ją do niesienia nam pomocy. Z tego powodu, powinno w nas powstać pragnienie udawania się do Niebieskiej Pani oraz pełne zaufanie, z jakim powinniśmy do Niej się zwracać, prosząc o Jej opiekę.

Matko ubogich, zwracamy się do Ciebie z ufnością, ponieważ Ty znasz nasze potrzeby i ponieważ Twoja miłość matczyna nigdy się nie wyczerpie.

W miarę jak odmawiamy modlitwę: Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami, doznajemy uczucia odczuwania Jej macierzyńskiej obecności.

Ona staje się strumieniem łaski, przez którą stajemy się dziećmi Bożymi i członkami Kościoła. Przeżywajmy ustawicznie Jej świętą obecność, ufając, że przez swe cudowne wstawiennictwo przyczyni się Ona do naszego osobistego przeżywania łaski Bożej - miłości Ojca Niebieskiego.

Maryja jest bezcennym darem ofiarowanym nam przez Boga wraz ze swym Synem, Jezusem.

Święta Maryjo, prosta Niewiasto z ludu i Matko Boża, módl się za nami i odnów w nas ufność, i pragnienie wierności Panu Bogu.

Odmawiając różaniec, wznosimy do nieba najbardziej autentyczny głos dzieci Maryi, zamierzając ukoronować Jej głowę pięćdziesięcioma różami wyrosłymi na biblijnym polu historii zbawienia. Jest rzeczą dobrą i pożyteczną ukazywać naszą pobożność i cześć do Najświętszej Panny poprzez odmawianie różańca. Niech to będzie podarunek, który codziennie wręczamy Matce Bożej.

Jeśli jest to możliwe, odmawiajmy różaniec w rodzinie, aby nasze najdroższe istoty cieszyły się błogosławieństwem, łaskami i opieką Najświętszej Panienki, która nie może nie słyszeć tej modlitwy.

Któż nie chciałby dla swych najbliższych błogosławieństwa nieba?

Pani nasza, Matko rodziny Bożej, bądź ze swą miłością i czułością matczyną przy nas. Niech nikt nie czuje się w życiu samotny.

Nie zapominajmy, że aby dojść do Jezusa Chrystusa, nie znajdziemy ani lepszej, ani bezpieczniejszej, ani łatwiejszej, szybszej czy skuteczniejszej drogi, niż Maryja Najświętsza.

Kto chce dojść do Jezusa, niech się skieruje do Maryi. Ona jest najbardziej zainteresowana tym, abyśmy przyszli do Jezusa i Ona nas poprowadzi za rękę do swojego Boskiego Syna, a przez Niego - do Ojca Niebieskiego.

Jeśli Jezus powiedział, że On jest drogą prowadzącą do Ojca, możemy śmiało twierdzić, że Maryja jest drogą prowadzącą do Jezusa.

Pani nasza, prowadź nasz marsz pielgrzymów i naucz nas odnajdywać na rozstajach naszych dróg życia, miłość do Ojca, łaskę Jezusa Chrystusa i obecność Ducha Świętego.

Modląc się, powiedzieliśmy Panu Bogu o wielu potrzebnych nam rzeczach i On nas wysłuchał. Dlatego dał nam Maryję jako naszą Matkę, aby Ona wprowadziła ciepło tam, gdzie jest zimno; współczucie tam, gdzie jest odrzucenie; pojednanie tam, gdzie jest oddalenie; wiarę tam, gdzie jest nieufność; miłość tam, gdzie się cierpi skutki nienawiści lub obojętności.

Maryja może nam dać te wszystkie dobre i tak upragnione owoce. Idźmy do Maryi tak, jak idziemy do źródła wody, gdy odczuwamy pragnienie!

Pani nasza z Nazaretu, obdarz nas umiejętnością cieszenia się z małych rzeczy spełnianych z miłością, w nadziei na lepszy świat, zawsze w wierności nowej łasce Bożej.

Pomiędzy Bogiem i bliźnim istnieje szczególnego rodzaju związek, przez co jest rzeczą niemożliwą dotknąć jednego, aby nie dotknąć drugiego, zranić jednego, aby nie zranić drugiego. Nasze zapominanie o Bogu osłabia i kończy nasze więzi miłości z bliźnim.

Najświętsza Panna tak bardzo miłowała ludzi, ponieważ Jej Serce było ogarnięte miłością do Boga. Jej nieskończona miłość do Boga objawiła się w czułej miłości do swych braci, do ludzi.

Serce Maryi jest dla nas przykładem. Powinniśmy żyć tak, jak Ona żyła, miłością do Boga i do bliźnich.

Pani milczenia, spraw, niech mówię, gdy jest rzeczą roztropną mówić, lecz zachowam milczenie, gdy należy milczeć.

Dla naszej matki ziemskiej pragniemy wszystkiego, co najlepsze i najpiękniejsze. Dla niej prosimy Boga o wszystko, co dobre na ziemi i upragnione w niebie. Jeśli pełnego szczęścia życzymy naszej matce ziemskiej, czegoż nie będziemy pragnąć dla naszej Matki Niebieskiej? 

Jeśli na ziemi nie ma nic porównywalnego z matką, co możemy znaleźć w niebie porównywalnego z Matką Najświętszą? Zaraz po Bogu, nie ma niczego ani nikogo, tak wielkiego i wzniosłego, jak Najświętsza Maryja Panna.

Pani nasza poświęcenia, która wypowiedziałaś swoje oddanie sprawie Bożej słowami: " Niech mi się stanie według Słowa Twego", spraw, aby ta postawa była także moja przez całe życie.

Przez wiarę w Jezusa Chrystusa, stajemy się dziećmi Bożymi i braćmi w Jezusie Chrystusie. Maryja, Matka Jezusa Chrystusa jest Matką Kościoła. Ona żyje uwielbiona w niebie, gdzie uczestniczy w panowaniu Chrystusa Zmartwychwstałego, lecz nie zapomina o ziemi. "Dzięki swej macierzyńskiej miłości opiekuje się braćmi Syna swego, pielgrzymującymi jeszcze i narażonymi na trudy i niebezpieczeństwa, póki nie zostaną doprowadzeni do szczęśliwej ojczyzny" (KK 62).

Maryja, Matka Kościoła, jest także Matką całej ludzkości. Nie tylko czuwa nad Kościołem, lecz opiekuje się wszystkimi ludźmi, ponieważ Jej Serce jest tak wielkie, jak wielki jest świat odkupiony przez Jezusa Chrystusa.

Maryjo, Matko wszystkich odkupionych, wstawiaj się przed Bogiem za wszystkimi narodami i otwórz nasze serca na miłość wszystkich ludzi bez różnicy i wyjątku.

Panna Maryja dała nam przykład, jak należy traktować dziecko opiekując się nim i darząc je szacunkiem, jakim darzyła Dziecię Jezus. Ona wiedziała Kim był Jej Syn. Tak jak wszystkie matki, poznawała Jezusa i odkrywała w Nim prawdziwego Syna Bożego.

Matki, idąc za przykładem Maryi, powinny starać się rozpoznawać w swoich dzieciach obecność Boga, ich synostwo Boże, i współpracować, aby mogły one realizować w pełni swoją godność dzieci Bożych.

Pani zbawienia, naucz mnie ukazywać obecność Boga we mnie i uznawać Jego obecność w moich braciach.

Rodzice, jak również wychowawcy, mają w Maryi Pannie najlepszy wzór dla wychowywania swoich dzieci i młodzieży.

Maryja spełniała wszystkie obowiązki względem Dzieciątka Jezus, jakie każda matka wykonuje względem swojego dziecka.

Nikogo bardziej niż Maryję, mogą wzywać wszystkie matki i rodzice, aby wypełnić względem swych dzieci tę szlachetną misję, powierzoną im przez Boga.

Pani nasza, która zostałaś wzięta do nieba, gdzie teraz królujesz uwielbiona, nie przestawaj słuchać głosu Twoich dzieci wołających do Ciebie.