Nic nie było tak płodne, jak dziewictwo Maryi. Zwykliśmy przedstawiać dziewictwo jako coś jałowego, jakby jakiś brak stanowił cechę charakterystyczną panieństwa. W Maryi widzimy dobrze, jak macierzyńska płodność uzyskuje blask od Jej czystej dziewiczości.

Twoje życie powinno być poświęcone Bogu, w pełni oddanej miłości do Boga w dziewictwie duchowym: dla Boga, wszystko dla Boga, tylko dla Boga i na zawsze dla Boga!

Twoje poświęcenie Bogu powinno cię wypalać dla bliźnich, zużywać cię dla nich, cierpieć dla nich, umierać dla nich.

"Matko, pomagaj nam w głoszeniu prawdy, jakiej nauczał Twój Syn i rozpowszechnianiu przykazania miłości" (Jan Paweł II).

Bóg podejmuje inicjatywę i wychodzi naprzeciw człowiekowi, aby go zbawić. Lecz Bóg nie zbawi człowieka bez jego współpracy. "Ten, który cię stworzył bez ciebie, nie zbawi cię bez ciebie" - mówił św. Augustyn.

Maryja widziała w Archaniele wysłańca Bożego i jego słowa zostały przez Nią przyjęte jako słowa samego Boga. Dlatego też Jej odpowiedź nie była skierowana do Archanioła, lecz do samego Boga, któremu poświęciła się bez zastrzeżeń.

Maryjo, naucz nas oddawać się do dyspozycji Boga i współpracować z Nim dla zbawienia naszego i naszych bliźnich.

Maryja była obecna przy śmierci Syna Bożego z głęboką wiarą i przekonaniem, że Bóg nigdy nie opuszcza tych, co żyją w Jego obecności. Ta wiara Maryi podtrzymywała uczniów Ukrzyżowanego.

Ty także powinieneś być świadkiem zmartwychwstania Pana wobec świata. Powinieneś być czytelny w swoim świadectwie o tym, że Bóg żyje i działa poprzez twoje życie.

Bóg żyje w tobie i ty możesz dać Go poznać światu. Gdybyśmy wszyscy potrafili dawać przykład światu za pośrednictwem świadectwa naszego życia, świat poznałby i zrozumiałby, że zmartwychwstały Jezus żyje i jest obecny wśród nas.

Za przykładem Maryi, utwierdzaj swych braci w wierze i miłości.

Maryjo, naucz nas tego, co zrozumiałaś u stóp krzyża: jak cierpienie chrześcijańskie może być zbawcze i zaowocować nadzieją zmartwychwstania do nowego życia.

Wszystko to, co pomyślała Maryja - było święte; wszystko to, na co patrzyła - uświęcała; czego dotykała - oczyszczała i czyniła dobrym. Ona była tak święta, że udzielała tej świętości wszystkim wokół.

Świętość bowiem, jeśli jest prawdziwa i głęboka, jest także atrakcyjna. Wszyscy, którzy zbliżali się do Maryi, czuli się lepszymi i uświęcali się, bardziej kochali Boga i więcej myśleli o niebie.

Oto tu masz środek, niezmiernie prosty i praktyczny do osiągnięcia świętości: myśl zawsze o Maryi, żyj blisko Niej; schroń się z ufnością pod Jej macierzyńskim płaszczem; wykonuj wszystko na Jej wzór, kochaj to, co Ona kochała, żyj dla tego, dla czego Ona żyła; naucz się cierpieć tak, jak Ona cierpiała i ciesz się tym, czym Ona się cieszyła. Niech twoje życie stanie się kopią życia Maryi!

Matko nasza, weszłaś głęboko w serca wiernych; żyj zawsze w tych sercach (Jan Paweł II).

Nic nie było tak płodne, jak dziewictwo Maryi. Zwykliśmy przedstawiać dziewictwo jako coś jałowego, jakby jakiś brak stanowił cechę charakterystyczną panieństwa. W Maryi widzimy dobrze, jak macierzyńska płodność uzyskuje blask od Jej czystej dziewiczości.

Twoje życie powinno być poświęcone Bogu, w pełni oddanej miłości do Boga w dziewictwie duchowym: dla Boga, wszystko dla Boga, tylko dla Boga i na zawsze dla Boga!

Twoje poświęcenie Bogu powinno cię wypalać dla bliźnich, zużywać cię dla nich, cierpieć dla nich, umierać dla nich.

"Matko, pomagaj nam w głoszeniu prawdy, jakiej nauczał Twój Syn i rozpowszechnianiu przykazania miłości" (Jan Paweł II).

W wielu zapiskach czytamy, z jakim zaufaniem i przyjaźnią odnosili się niektórzy święci do Najświętszej Maryi Panny. Ich pobożność i cześć do Niebieskiej Pani była tak intymna i tak szczera, że doprowadziła ich do przenikania głębi Jej Serca.

Nasze nabożeństwo do Matki Niebieskiej powinno obalić wszelkie schematy, które nam przeszkadzają lub utrudniają w intymnej więzi miłości i zbliżeniu się do Maryi. Nic nie powinno stać na przeszkodzie między matką a dzieckiem. Nic nie może mieć miejsca, co by przeszkadzało, aby dziecko Maryi nie odnosiło się do Niej jako do swej Matki, aby Ją tak kochało i tak czciło.

Mówi się, że matka jest najlepszym przyjacielem dla swego dziecka. Niech tak będzie i niech ma to miejsce także między nami i Maryją.

Matko Jezusa, Ty, która jesteś także Matką wszystkich odkupionych i wierną przyjaciółką swoich dzieci, naucz nas pielęgnowania przyjaźni i braterstwa.

Na niektórych obrazach przedstawia się Maryję z promiennym Sercem i ze złożonymi rękami, jakby strzegącymi najgłębszej intymności Jej Serca, tajemnicy obecności Trójcy Świętej.

Maryja jest najpiękniejszą świątynią zamieszkaną przez Ducha Świętego i w ten sposób uczy nas, jakim powinno być nasze życie. Musimy żyć w intymności z Bogiem, nawet wśród burzliwych okoliczności współczesnego życia. Trzeba strzec pilnie obecności Boga w Trójcy Jedynego, który żyje w nas dzięki łasce i Jego życie staje się naszym życiem.

Nigdy nie zapominaj, że dzięki łasce stałeś się świątynią Boga Żywego-Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Matko Kościoła, poprzez fakt bycia Matką Bożą, poprzez Twoje macierzyństwo i obwołanie Cię Matką przez Twoje dzieci, niech nigdy nie zapominamy, że jesteśmy świątynią Ducha Świętego.

Podwójne znaczenie posiada inwokacja, którą odnosimy do Maryi nazywając Ją "Królową Pokoju".

Pokój, podobnie jak miłość, jest owocem naszego zjednoczenia z Bogiem. Jeśli św. Jan określił Boga słowami: "Bóg jest Miłością", to również moglibyśmy powiedzieć o Bogu: "Bóg jest Pokojem".

Najświętsza Maryja Panna jest Królową Pokoju, w taki sam sposób jak jest Matką Miłości. Ona wlewa pokój do duszy zwracającej się do Niej z pobożnością. Ona buduje pokój w ogniskach domowych, które Ją otaczają czcią. Poprzez Maryję nastąpi trwały pokój w społeczeństwach, ponieważ Ona wznosi pokój na miłości, która - jako jedyna - umożliwia trwanie w pokoju.

Królowo i Matko Pokoju, naucz nas pielęgnowania sprawiedliwości zgodnie z Ewangelią, abyśmy mogli zbierać owoce pokoju.

Świętość św. Józefa była świętością ciszy, milczenia, ale równocześnie intymnej relacji i bezpośredniej komunikacji z Jezusem i Maryją. Nasze nabożeństwo do świętego Patriarchy powinno się cechować naśladowaniem tej jego intymności.

Więzi istniejące pomiędzy chwalebnym i czcigodnym świętym Józefem i jego dziewiczą Małżonką Niepokalaną Panną Maryją, intymność ich wzajemnych uczuć i wymiany myśli, stanowią nie odkryte jeszcze obszary badań. Ż

ycie chrześcijańskie jest życiem działania apostolskiego, lecz to działanie powinno wypływać z intymnej i głębokiej komunikacji z Bogiem, z nieprzerwanego dialogu z Trzema Osobami Trójcy Świętej, które w nas mieszkają dzięki łasce.

Autentyczne nabożeństwo do Maryi prowadzi nas do intymnego zjednoczenia z Bogiem i pobudza nas do działalności apostolskiej.

W życiu Maryi nie znajdziemy wielu czynów nadzwyczajnych lub głośnych. W Betlejem i w Nazarecie Maryja uświęcała się poprzez tysiące drobnych spraw życia codziennego jako gorliwa Matka w domu.

Do dzisiaj zachowało się w Nazarecie źródło nazywane źródłem Panny, do którego codziennie Maryja chodziła po wodę, niosąc dzban na głowie i Dziecię Jezus na rękach.

Nie sądźmy, że możemy się uświęcić czyniąc jedynie rzeczy głośne lub nadzwyczajne, rzeczy rzadkie i takie, które wykonują wszyscy, którzy nas otaczają. Nadzwyczajne nie powinno być to, co czynimy, lecz miłość, z jaką wszystko realizujemy.

"Maryja jest Matką Kościoła. Nie możemy mówić o Kościele, jeśli Maryja nie jest obecna" (Paweł VI). Maryjo, naucz nas tworzyć wspólnoty, w których przeżywamy świętość w małych rzeczach codziennego życia.

Dziękuję Ci, dobra Matko Jezusa, za życie łaski; dziękuję Ci, moja Matko, za to, że dałaś nam Jezusa Chrystusa; za wszystkie niezmierzone bogactwa, jakie daje nam Odkupienie. Za to, że Bóg mieszka we mnie i ubogaca moje istnienie; za życie na tej ziemi i za niebo, które na mnie czeka; za to, że mogę nazywać Cię Matką i liczyć na Twoją pomoc; że mogę ufać Twojej dobroci i cieszyć się Twoją opieką.

"Matko, Ty miłujesz każdego z nas w Sercu Jezusa i przyjęłaś wszystkich członków Kościoła" (Jan Paweł II). Spraw, niech nasze wspólnoty chrześcijańskie będą otwarte, gościnne i braterskie.

Matko nasza, dziękujemy Ci za wiarę, jaką się cieszymy, za światło nadziei, które ożywia nasze życie wiedząc, że Ty jesteś dobra, że jesteś czuła, że jesteś Matką, która nas kocha, chroni i pociesza.

Matko nasza, dziękujemy Ci, że natchnęłaś nasze serca miłością do Boga i do ludzi, miłością do tych, co nas miłują i do tych, co nas nienawidzą.

Rozumiemy teraz, że wszystko, co istnieje w życiu człowieka, nabiera wartości i znaczenia dzięki mocy miłości.

Matko, oddal nas od chrześcijaństwa bez Chrystusa, od humanizmu bez Boga i od Boga bez człowieka!.

Maryja szukała Jezusa przez trzy dni i znalazła Go w świątyni rozmawiającego z uczonymi w Prawie. Uczyniła tak, jak uczyniłaby każda matka, zwracając Mu uwagę, że pozostał sam bez pozwolenia, bez powiadomienia Jej o tym.

Maryja nie pojmowała postępku Jezusa, tak jak to ma miejsce wielokroć w naszym życiu, gdy nie pojmujemy zamiarów Boga względem nas. W tych sytuacjach, gdy nie możemy ich pojąć, powinna zadziałać nasza wiara, ponieważ wiara jest nie tyle zrozumieniem, co raczej przyjęciem czegoś, jako prawdziwe i pewne, a czego w danym momencie nie rozumiemy.

Jest wiele spraw, których nie pojmujemy i o których nic nie wiemy, a które Bóg da nam poznać dopiero w niebie. Zanim nadejdzie ten moment, musimy żyć w ciemnościach wiary, ale z miłością i w miłości.

Matko, uwolnij nas od miłosierdzia bez sprawiedliwości, od sprawiedliwości bez prawdy, i od walki bez wybaczenia.

Gdy Duch Święty zstępuje na Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy, znajdują się oni zgromadzeni wokół Maryi. Wszyscy, czekając na zbawienie razem z Maryją, stanowili jakby jedno grono, złączone i przeniknięte Bogiem. Stanowili jakby ziarna kłosa, przeznaczone na uformowanie hostii dla Eucharystii.

Maryja stanowiła element spójności, utrzymywała ziarna razem, aby się nie rozpierzchły. Dzisiaj, tak jak dawniej, Maryja stanowi element jedności. Nie oddalaj się od Niej, a nie oddalisz się od twoich braci.Będziesz kontynuował formowanie się tego grona i tego kłosa, w których znajdziesz zbawienie.

Matko, nie pozwól nam planować nic bez realizacji, głosić czegoś bez praktykowania, odmawiać pobożne teksty bez ducha modlitwy

Ucząc się stawiania pierwszych kroków, Dziecię Jezus z pewnością potykało się i przewracało, jak każde dziecko na świecie. Maryja zaś biegła pospiesznie, aby Je podnieść, trzymać za ręce, podtrzymywać i prowadzić.

W ten sam sposób, gdy Maryja widzi swoje dzieci, ze upadają w grzech - raczej z powodu słabości niż ze złej woli - także biegnie pospiesznie, aby je podnieść.

Jeśli chcemy postępować drogą Pana, trzymajmy się ręki Maryi, wspierając się na Niej, kierowani Jej duchem, ożywiani Jej miłością, zachęcani Jej spojrzeniem, podtrzymywani Jej obecnością, uspokajani Jej czułością.

Matko, wyproś przebaczenie dla tych matek, które odrzuciły swe dzieci, zanim zdążyły spojrzeć im w oczy.