Walsingham

Matka Boża z Walsingham.

W Północnym Norfolk, w Anglii, blisko Morza Północnego w 1061 r młodej wdowie Richeldis de Faverches objawiła się Matka Boża. Poprowadziła zatopioną w modlitwie wdowę do Nazaretu, pokazała dom, w którym miało miejsce Zwiastowanie, i poprosiła ją, by w Walsingham zbudowano jego replikę na wieczną pamiątkę Zwiastowania. Tak zbudowano Święty Dom w Walsingham. Maryja poprosiła, aby tutaj pamiętano o wielkiej radości, której doświadczyła podczas Zwiastowania, gdy Archanioł Gabriel obwieścił Jej, że ze względu na uniżenie stanie się Matką Syna Bożego.

Blisko tysiąc lat temu Maryja powiedziała: Ktokolwiek będzie szukał w tym miejscu mojej pomocy, nie zostanie odesłany z pustymi rękoma.

W średniowieczu Walsingham było znanym w Europie sanktuarium. Pielgrzymowali do niego królowie od Henryka III (w 1226 r.) po Henryka VIII (w 1511 r.). Jednak w czasach reformacji zniszczono obiekty tego sanktuarium, a słynną figurkę Matki Bożej w 1538 r. wywieziono do Londynu, publicznie zbezczeszczono i spalono. Walsingham przestało istnieć jako sanktuarium i w takim uśpieniu trwało ponad 350 lat.

W 1896 r. położoną poza wioską kaplicę zakupiła nawrócona protestantka Carlotte Pearson Boya. Kaplicę odnowiono, a 20 sierpnia 1897 r. z King"s Lynn, gdzie w kościele Zwiastowania ustanowiono sanktuarium Matki Bożej z Walsingham, ruszyła pierwsza od czasów reformacji pielgrzymka.

Sanktuarium w Walsingham ma charakter ekumeniczny. Pielgrzymują do niego anglikanie i prawosławni.

Erazm z Rotterdamu tak modlił się w Walsingham do Maryi:

O Jedyna
Wybrana spośród wszystkich kobiet
Najszczęśliwsza Matko, Najczystsza Dziewico!
My grzeszni przychodzimy do Ciebie,
Któraś jest samą Czystością,
I pokornie, tak jak potrafimy,
Pozdrawiamy Cię,
Cześć Ci składamy.
Niechaj Syn Twój sprawi,
Żebyśmy naśladując Twoje najświętsze czyny,
Dzięki łasce Ducha Świętego zasłużyli,
By przyjąć Pana Jezusa do naszych serc,
A przyjąwszy Go, żebyśmy się nigdy
Z Nim nie rozstawali.