Każde życie jest święte i bezcenne

Rozważania różańcowe ze św. Maksymilianem Kolbem

Z racji 100-lecia założenia Rycerstwa Niepokalanej, w Niepokalanowie odbywały się miesięczne całonocne czuwania modlitewne każdego 16. dnia miesiąca, od października 2016 r. do października 2017 r. Poniższe rozważania były wykorzystane podczas modlitwy różańcowej "o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, żydów..., a zwłaszcza masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej" - według pragnienia św. Maksymiliana Kolbego.

Wprowadzenie

(do odmówienia na początku każdej części Różańca)

Wierzę w Boga..., Ojcze nasz...

Modlitwa o Trzy Cnoty Boskie

Módlmy się, aby nadprzyrodzona wiara zniweczyła wszelkie herezje, a szczególnie błędy masońskiej ideologii. Zdrowaś Maryjo...
Aby cnota nadziei umocniła serca w dążeniu do zaprowadzenia na całym świecie królestwa Serca Jezusowego. Zdrowaś Maryjo...
Aby Boża miłość oczyściła obyczaje i moralne życie każdego człowieka. Zdrowaś Maryjo...

Po każdej części Różańca można odmówić Litanię loretańską i antyfonę Pod Twoją obronę...

Tajemnice radosne

Wprowadzenie

Każde życie jest święte i bezcenne. Tylko Bóg jest Panem życia i śmierci, bo On jest Stwórcą i Dawcą wszelkiego życia. Nie dziwi więc, że przeciwnik Boga chce zająć miejsce Boga i uzurpować sobie prawo do decydowania o tym, kto ma żyć, a kogo należy zabić. Dziedzictwem masonerii jest krew i błoto; to w wyniku działań masonerii wybuchła rewolucja francuska, a później rewolucja październikowa, meksykańska lat 20. i hiszpańska lat 30. ubiegłego wieku, które charakteryzuje nienawiść względem Boga i Kościoła katolickiego. W efekcie rewolucje te spowodowały ludobójstwo, któremu towarzyszyło wyjątkowe okrucieństwo i bestialstwo. Podobne rewolucje pustoszą dziś narody Azji, Ameryk i Afryki, narzucając im w miejsce objawionej wiary ideologię bezbożnictwa.

Masoneria stoi za wydarzeniami, które doprowadziły do wybuchu I wojny światowej i zniszczenia trzech chrześcijańskich cesarstw. Jej dziełem jest także II wojna światowa, która była hekatombą okrucieństwa i przyniosła na niewyobrażalną skalę śmierć milionom ludzi.

Dlatego już prawie od stu lat Rycerstwo Niepokalanej w szczególności stara się "o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, żydów, a zwłaszcza masonów...", aby za wstawiennictwem Niepokalanej doprowadzić wszystkich do Chrystusa i aby już nigdy więcej nie powtórzyły się tak niewyobrażalne okrucieństwa, niszczące życie ludzkie.

Dziś chcemy modlić się o ocalenie każdego zagrożonego ludzkiego życia, tak poczętego już w łonie matki i narażonego na brutalną śmierć, jak i będącego w jesieni życia czy dotkniętego chorobą lub cierpieniem, narażonego na niezrozumienie, samotność i często czynną lub bierną eutanazję.

Maryjo Niepokalana, wypraszaj nam łaski nawrócenia i uświęcenia. Przez Twoje bowiem ręce wszelkie łaski z Najsłodszego Serca Jezusowego na nas spływają.

Intencja

Tajemnice radosne Różańca świętego. Módlmy się "o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, żydów..., a zwłaszcza masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej" (Pisma św. Maksymiliana, 1128).

1. Zwiastowanie Najśw. Maryi Pannie

Tajemnica Zwiastowania jest tajemnicą powołania Maryi do udziału w najwspanialszym dziele Boga, którym jest odkupienie człowieka. To niezwykłe, że Bóg, który świat stworzył samotnie, największe dzieła dokonuje we współpracy z człowiekiem. Do tego zaszczytnego współdziałania zaprasza wszystkich. W niezwykły sposób - za pośrednictwem Maryi - wezwał również małego ministranta, Rajmunda Kolbego (przyszłego świętego Maksymiliana), gdy modlił się w kościele św. Mateusza w Pabianicach. Matka Boża ukazała mu białą i czerwoną koronę. Wybrał obie.

Święty Maksymilianie, naucz nas przyjmować od Boga powołanie do rzeczy łatwych i do rzeczy trudnych.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Odpowiedzią na Boże powołanie jest postawa: "Oto idę". Tak postąpił Abraham, Samuel, Izajasz, Jeremiasz... Tak postąpiła również Niepokalana Dziewica w tajemnicy Nawiedzenia. Jej wierny rycerz - święty Maksymilian - również wyrusza w drogę: najpierw do nowicjatu franciszkanów we Lwowie, następnie na studia do Rzymu, a potem do Krakowa, Grodna, Niepokalanowa, do Japonii i w końcu do Auschwitz. Wszędzie szedł z Niepokalaną, niosąc ludziom Jej Syna i głosząc im Ewangelię miłości.

Święty Maksymilianie, weź również i nas ze sobą w drogę ku ludziom. Uproś nam towarzystwo Niepokalanej na każdej drodze ku dobremu.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Franciszkanie wierni są tradycji swojego Świętego Ojca i wiele uwagi przykładają do tego, by wiernym jak najbardziej przybliżyć tajemnicę Bożego Narodzenia. Również w Niepokalanowie jest sławna szopka, gdzie przy żłóbku pojawia się wiele znanych postaci. Przy Słowie, które Ciałem się stało, jest miejsce dla każdego. Jest również miejsce dla mnie. Każdy powinien poszukać sobie w stajence betlejemskiej dobrego miejsca. Święty Maksymilian pokazuje nam, gdzie jest miejsce najlepsze. Znajduje się ono przy Niepokalanej, bo Ona była i jest najbliżej Jezusa.

Święty Maksymilianie, prowadź nas do Jezusa przez Maryję.

4. Ofiarowanie w świątyni

Proroctwo Symeona wzbudziło w Maryi przeczucie wielkiego cierpienia związanego z wypełnieniem misji Jej Syna. To przeczucie jednak nie odwiodło Jej od tego, co powiedziała Bogu słowami: "Niech mi się stanie". Od chwili, gdy Maksymilian przyjął czerwoną koronę, nie opuszczało go przeczucie męczeństwa i często dawał temu wyraz. To przeczucie nie osłabiło go, lecz w chorobie i prześladowaniach było dla niego źródłem siły.

Święty Maksymilianie, gdy niebo się chmurzy, wyproś nam odwagę wobec zbliżającej się burzy.

5. Znalezienie w świątyni

Zanim Jezus powiedział: "Szukajcie a znajdziecie" (Mt 7,7), prawdy tych słów doświadczyli Jego rodzice, którzy dwunastoletniego Jezusa szukali przez trzy dni, aż Go znaleźli. Doświadczył tej prawdy w sposób bardzo szczególny św. Józef, który mógłby powiedzieć: "Kto szuka z Maryją, na pewno znajdzie". Nie wiemy, czy święty Józef tak myślał. Wiemy natomiast, że święty Maksymilian był o tym święcie przekonany i na poszukiwanie ludzi naszej współczesności, na poszukiwanie Boga w ich sercach, wyruszał zawsze z Niepokalaną. To dlatego tak wielu odnalazł i dalej odnajduje. Jest to również bardzo dobry sposób dla poszukiwaczy zagubionych na początku XXI wieku.

Święty Maksymilianie, prowadź nas za Niepokalaną na wszystkie drogi i miedze, abyśmy tam znaleźli zgubione serca.

Tajemnice światła

Wprowadzenie i Intencja, jak podano wyżej, przy taj. radosnych

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

"Jan dał takie świadectwo: Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym" (J 1, 2-34).

To świadectwo Jana Chrzciciela jest bezcenną lekcją otwartości na Boże wezwanie. Przez chrzest również i ja stałem się umiłowanym Synem Boga. Jednak grzech i namiętności zrywają tę wyjątkową więź z Bogiem. Potrzebujemy wtedy odrodzenia naszej duszy przez modlitwę, by odzyskać pokój, szczęście i zbliżyć się do miłości Bożej.

Bo, jak mówi święty Maksymilian: "modlitwa jest warunkiem nieodzownym odrodzenia i życia każdej duszy... Modlitwa to zapoznany, a jednak najpotężniejszy środek do przywrócenia pokoju w duszach, do dania im szczęścia, bo do zbliżenia ich do miłości Bożej. Modlitwa odradza świat".

2. Pierwszy cud w Kanie Galilejskiej

"Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie»" (J 2,1-8).

Nie trzeba być wyjątkowo przenikliwym i nie wiadomo jak wytrawnym teologiem, by dostrzec w scenie na weselu w Kanie Galilejskiej pośrednictwo Maryi w wyproszeniu u Jezusa potrzebnej dla ludzi łaski. Skoro Pan Jezus w tak prozaicznej sprawie wysłuchał prośbę swej Matki, to o ileż bardziej wysłucha Ją, gdy Ona będzie Go prosić o uświęcenie i nawrócenie wszystkich, a szczególnie żydów, masonów i tych, którzy odeszli od Kościoła.

Święty Maksymilian przypomina: "Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludzkością, Niepokalana jest jedyną Pośredniczką pomiędzy Jezusem i ludzkością, a my będziemy szczęśliwymi pośrednikami pomiędzy Niepokalaną a duszami rozproszonymi po całym świecie. Jakie piękne zadanie".

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

"Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»" (Mk 1,14-15).

Nawrócenie, codzienne wybory, dzięki którym stajemy się lepszymi każdego dnia, to istotny rys rycerza Niepokalanej. Nie można jednak mówić o nawróceniu bez spotkania Jezusa jako żywej Osoby, jako Tego, Który się troszczy o nas. Niepokalana najlepiej może nam dopomóc w tym, by doświadczyć wyzwalającej mocy miłości, płynącej ze spotkania z Jezusem.

O tym był także przekonany święty Maksymilian, gdy pisał: "Starajmy się co dzień coraz bardziej zbliżać się do Niepokalanej; w ten sposób zbliżymy się coraz bardziej do Najświętszego Serca Jezusowego, do Boga Ojca, do całej Trójcy Przenajświętszej, gdyż żadne ze stworzeń nie stoi tak blisko Boga jak właśnie Niepokalana. A więc również wszystkich bliskich naszemu sercu przybliżymy tym samym do Niepokalanej i do dobrego Boga, a wśród tych bliskich są właśnie i biedni poganie, którzy potrzebują misjonarzy".

4. Przemienienie Pana Jezusa na górze Tabor

"Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!»" (Łk 9,29-35).

By coraz lepiej spełniać swoje obowiązki, uczeń Jezusa powinien od czasu do czasu przerwać codzienny kołowrotek pracy i wejść na "górę wysoką" - na spotkanie z Bogiem. Okazją do takiego wyjścia może być dobrze przeżyty dzień Pański, adoracja czy rekolekcje. Z takich chwil będziemy zawsze wracać przemienieni i umocnieni.

"Pozwólmy się wszyscy Niepokalanej coraz doskonalej prowadzić, gdziekolwiek i jakkolwiek Ona nas chce postawić - zachęca święty Maksymilian - aby przez dobre spełnianie naszych obowiązków przyczynić się do tego, aby dla Jej miłości wszystkie dusze zostały pozyskane".

5. Ustanowienie Eucharystii

"A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów»" (Mt 26,26-28).

Eucharystia została zapomniana. Już ponad osiemdziesiąt procent katolików nie korzysta z Jej mocy nawet w niedzielę. Tylko niecały jeden procent codziennie odpowiada na zaproszenie Jezusa do spożywania Jego Ciała i picia Jego Krwi. Czy zatem może dziwić, że u katolików nie widać szczęścia na twarzy, natomiast coraz bardziej zarysowuje się brak nadziei i nijakość codziennego życia? Ten stan rzeczy możemy zmienić z pomocą Niepokalanej, gdyż - jak uczy święty Maksymilian - "kto jest Niepokalanej, ten nie zginie, ale im więcej będzie Jej, tym bardziej będzie i Jezusa, i Ojca. Inna rzecz, że może tego nie odczuwać, ani o tym nie wiedzieć. W swoim czasie Ona mu stopniowo odkryje wszystkie tajemnice Serca Jezusowego. I stanie się dzieckiem Pana Jezusa. Jego dusza stanie się oblubienicą Jezusa, Brata starszego, pod pieczołowitą opieką wspólnej Matki Maryi i wspólnego Ojca w niebie".

Tajemnice bolesne

Wprowadzenie i Intencja, jak podano wyżej, przy taj. radosnych

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Na straszną mękę Pan Jezus przygotowuje się na modlitwie w Ogrójcu. W tej modlitwie znajduje siły, by wypełnić wolę Ojca do końca. Wytrwał w posłuszeństwie "aż do śmierci i to śmierci krzyżowej" (Flp 2,8). W pierwszych miesiącach i latach drugiej wojny światowej widzimy świętego Maksymiliana zatopionego w modlitwie. Ogrójcem był drewniany barak w Niepokalanowie, w którym i dzisiaj modli się wielu ludzi, mimo że obok jest wspaniała bazylika. Na tej modlitwie znalazł siłę, aby wytrwać do końca. Trzeba i nam szukać Ogrójca, gdzie modlitwa daje taką moc.

Święty Maksymilianie, pomóż nam znaleźć Ogrójec blisko siebie. Pokaz nam, że Ogrójec znajduje się w naszym sercu.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Nie wiemy, ile razów wymierzono Panu Jezusowi podczas okrutnego biczowania. Jeśli przy wykonywaniu tej tortury trzymano się prawa żydowskiego, to było tych uderzeń trzydzieści dziewięć. Święty Maksymilian wśród tych razów umieścił wszystkie policzki i uderzenia, które otrzymał w swoim życiu. I ten policzek, który mu wymierzono na Pawiaku i wszystkie uderzenia w obozie. I nam przychodzi w życiu przełknąć niejedną gorzką pigułkę. Biją nas w policzek prawy i lewy. Przede wszystkim znęcają się nad naszym sercem. Wszystkie "razy serc złamanych" (por. Iz 61,1) możemy również policzyć wśród tych trzydziestu dziewięciu razów, które zadano Jezusowi przy biczowaniu. Wtedy są mniej bolesne i przestają być upokorzeniem, a stają się tytułem do chwały.

Święty Maksymilianie, naucz nas pokory.

3. Cierniem ukoronowanie

Bardziej od ran zadanych biczowaniem, bardziej od ran drażnionych przez kolce cierniowej korony, bolała Jezusa kpina z jego królewskiej godności. Było to bowiem pogardliwe odtrącenie królestwa, które głosił. To było wzgardliwe odrzucenie Jego miłości. Ale i to było znieść łatwiej (bo dopuścili się tego rzymscy żołnierze, którzy niczego nie rozumieli), niż wołanie rodaków: "Nie mamy króla, tylko cesarza" (J 19,15) - i ich domaganie się: "Nie pisz: «Król Żydowski», ale że on sam powiedział: «Jestem Królem Żydowskim»" (J 19,21). Uczucia Pana Jezusa dobrze wyrażają słowa Psalmu: "Gdyby to lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to znosił..., lecz jesteś nim ty, równy ze mną, przyjaciel, mój zaufany" (Ps 55,13-14). Święty Maksymilian też musiał znieść ze strony współbraci dobrotliwe, ale bolesne kpiny, gdy nazywano go "szalonym Maksiem" i gdy współbracia przeszkadzali mu w realizacji apostolskich planów. Maksymilian milczał, jak Jezus, i z uporem dążył do wyznaczonego celu.

Święty Maksymilianie, gdy nauczymy się przebaczać wrogom, naucz nas jeszcze przebaczać przyjaciołom.

4. Dźwiganie Krzyża

Droga krzyżowa mogła trwać około godziny. Konanie Jezusa na krzyżu trwało od godziny szóstej do godziny dziewiątej, czyli od południa do godziny piętnastej. Ten czas jednak jest względny, albowiem w czas marszu Jezusa ku śmierci wpisane są najtrudniejsze godziny konania wszystkich ludzi: i te kilkanaście dni umierania z głodu św. Maksymiliana i jego towarzyszy, i te godziny dożywane na łóżkach szpitalnych, i te przerażające momenty, kiedy śmierć przychodzi nagle i niespodziewanie. W tych trudnych godzinach Jezus jest z nami, a raczej to my jesteśmy wpisani w Jego mękę i Jego śmierć. Święty Maksymilian był tego świadom i dlatego jego śmierć jest pełna godności i majestatu.

Święty Maksymilianie, który uczysz nas jak żyć dla Boga, naucz nas również jak dla Niego umierać.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Do tej pory nie można doliczyć się gwoździ, którymi Pana Jezusa przybito do krzyża. Czy było ich trzy, czy cztery? Ludowa legenda mówi, że jakiś złodziej ukradł czwarty gwóźdź i dlatego zazwyczaj przedstawia się Pana Jezusa przybitego do krzyża trzema gwoźdźmi. Ten czwarty gwóźdź znalazł święty Maksymilian. Była nim igła strzykawki, z której wstrzyknięto do jego ciała truciznę. Dlatego święty Maksymilian mógł w godzinę śmierci powiedzieć ze świętym Pawłem: "Z Chrystusem zostałem przybity do krzyża" (Ga 2,19). Dzięki temu, że przez chrzest zostaliśmy zanurzeni w śmierci Chrystusa (por. Rz 6,3) i my możemy tak mówić w chwili cierpienia i w chwili śmierci. Takie wezwanie w cierpieniu przynosi ukojenie, a w śmierci życie.

Święty Maksymilianie, pomóż i nam znaleźć czwarty gwóźdź Chrystusowej męki. Naucz i nas odczuwać we własnym ciele konanie Jezusa (por. 2 Kor 4,10).

Tajemnice chwalebne

Wprowadzenie i Intencja, jak podano wyżej, przy taj. radosnych

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Każdy człowiek może powiedzieć za Horacym o swojej śmierci Non omnis moriar - "nie cały umrę". Rzeczywiście po każdym człowieku coś zostaje. Tak może powiedzieć o sobie również święty Maksymilian. Pozostało po nim jego dzieło: Rycerstwo Niepokalanej, Niepokalanów... Święty może jednak o swojej śmierci powiedzieć więcej: "Cały nie umrę, cały będę żył". Kto bowiem ma udział w śmierci Chrystusa, będzie miał również udział w zmartwychwstaniu. Prochy rozsypane po oświęcimskich polach powstaną z martwych. Maksymilian i Ci, co żyją i umierają jak on, będą żyć nie tylko w swoich dziełach, lecz również we własnym ciele.

Święty Maksymilianie, uproś nam mocną wiarę w ciała zmartwychwstanie.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Święty Łukasz opisuje wniebowstąpienie Chrystusa w takich słowach: "Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał go im sprzed oczu" (Dz 1,9). Obłok towarzyszy również św. Maksymilianowi przy jego wchodzeniu do nieba po męczeńskiej śmierci. Nad kominem krematorium wznosił się dym, który unosił ze sobą w górę prochy z ciał Męczenników. Jak bardzo to przypomina inny obłok i dym, który spotykamy już na początku tragicznej historii człowieka. Na pierwszych kartach Księgi Rodzaju czytamy o ofierze dwóch braci. Dym z ofiary Abla wznosił się w górę, a z ofiary Kaina pełzał po ziemi. To bardzo wymowny znak tego, że zwycięstwo odnosi zawsze ofiara, a nie ten, kto krzywdzi i dopuszcza się nieprawości.

Święty Maksymilianie, pomagaj nam przy składaniu ofiar Bogu, aby były dla niego przyjemne.

3. Zesłanie Ducha Świętego na Maryję i Apostołów

Duch Święty zstępuje w wichrze gwałtownym i w płomieniach ognia. Dzisiaj nie widać rozdzielonych języków ognia nad głowami uczniów Chrystusa. Kto jednak chce, to zobaczy ogień Ducha Świętego w ich sercach. Jest on dostrzegalny i wyczuwalny w ich żarliwości, jaką wkładają w służbę Bogu i ludziom. Ten ogień Ducha bardzo jest wyczuwalny w sercu świętego Maksymiliana. Ten żar, który nosił w sobie i który ciągle się wzmagał, bo nigdy nie gasił Ducha (por. 1 Tes 5,19) sprawił, że nawet płomienie krematorium nie mogły zniszczyć miłości, którą miał w sobie. Bo miłość jest mocniejsza od śmierci (por. Pnp 8,6).

Święty Maksymilianie, powstrzymuj nas przed wygaszaniem Ducha w naszych sercach.

4. Wniebowzięcie Najśw. Maryi Panny

Święty Maksymilian nie tylko nosił różaniec przywiązany do sznura swego habitu, ale codziennie go odmawiał. Nie tylko odmawiał, ale z tajemnicami radosnymi i bolesnymi łączył swoje radości i swoje boleści. O udziale w tajemnicach chwalebnych tylko marzył. W wigilię Wniebowzięcia roku 1941 dosięgnął dna głębi tajemnic bolesnych, ale w tym samym momencie wkroczył w światło tajemnic chwalebnych. Jak przez całe życie szedł za Maryją, z radością głosząc Jej chwalę i budząc ufność do Jej orędownictwa..., jak razem z Nią stanął pod krzyżem i brał udział w męce Zbawiciela, tak teraz za swoją Panią Wniebowziętą podążył do nieba.

Święty Maksymilianie, naucz nas tak odmawiać Różaniec, aby i nas doprowadził do udziału w chwalebnych tajemnicach naszego Pana i Jego Matki.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Oto spełnia się wizja, którą Maksymilian zobaczył na początku swej drogi w kościele świętego Mateusza w Pabianicach. Obie korony - białą i czerwoną - otrzymuje już tu na ziemi. Najpierw papież Paweł VI dokonuje beatyfikacji, ukazując go światu jako Wyznawcę Chrystusa. Sama uroczystość sprawowana jest w białym kolorze liturgicznym. Niedługo potem Jan Paweł II dokonuje kanonizacji, ale tym razem świat poznaje Maksymiliana jako wielkiego Męczennika XX wieku. Przy ołtarzu kanonizacji wszyscy są w szatach czerwonych. Najwspanialszą koronę przygotował jednak Maksymilianowi sam Bóg w niebie. Jest to korona ze światła. Rycerz Tej, która nosi koronę z gwiazd dwunastu, na taką właśnie koronę zasłużył.

Święty Maksymilianie, oręduj za nami w niebie, a w naszych smutkach posyłaj nam promyki z Twojej korony.

Oprac. MARYJNI.PL

Źródła:

Czuwanie w intencji nawrócenia masonów, Żydów, heretyków - w 100-lecie założenia Rycerstwa Niepokalanej, Fundacja Niepokalanej, [Marzec 2017 r.], Archiwum Niepokalanowa.
Materiały na czuwanie modlitewne - mi-polska.pl

Każde życie jest święte i bezcenne