Chwalmy Matkę Pana, dziękujemy za Nią Panu
Chwalmy Matkę Pana
Dziękujemy za Nią Panu
Propozycje rozważań do tajemnic różańcowych opracowanych dla Koła Żywego Różańca w parafii św. Łukasza Ew. w Warszawie-Tarchominie, lekko przeredagowane przez zespół MARYJNI.PL.
Tajemnice radosne
1. Zwiastowanie Najśw. Maryi Pannie
Bóg wybrał Maryję na Matkę Zbawiciela świata. Jej pokora i prostota podobały się Panu. W pokorze swej była gotowa wypełniać wolę Boga, Maryja mówi: "Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa" (Łk 1,38). Po tych słowach dokonuje się cud wcielenia Syna Bożego mocą Ducha Świętego. Wola Boga - to pierwsza zasada naszego życia. Mamy skierować wszystkie siły nasze do jej wypełnienia. Maryja jest dla nas wzorem posłuszeństwa i uległości wobec zamiarów Bożych.
Panie Boże, spraw, aby nasze serca, były zawsze gotowe wykonać to, czego od nas oczekujesz.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
Ledwie Maryja przyjęła pod swe serce Zbawiciela, udaje się zaraz do swej krewnej, Elżbiety, by podzielić się z nią radosną wieścią. Wspomaga Elżbietę w trudzie codziennej pracy. W swym radosnym oddaniu roznosi wszędzie błogosławieństwo Chrystusa. To jest znak ducha prawdziwie Chrystusowego: żarliwa, niezmordowana, radosna troska o innych, bezinteresowna współpraca w zbawczym dziele.
Chwalimy Matkę Twoją, Jezu Chryste, w Jej posłudze wobec Elżbiety i wobec całej ludzkości. Pragniemy Jej pomagać w tym posługiwaniu.
3. Narodziny Pana Jezusa
W stajni betlejemskiej przychodzi na świat Zbawiciel. Nie ma miejsca w gospodzie dla Świętej Rodziny. Pan przychodzi do swojej własności, a swoi Go nie przyjmują. Maryja znosi wszystko bez szemrania i skargi. Wszystko oddaje Zbawicielowi: uciążliwą drogę, ubóstwo, opuszczenie, zapomnienie, brak miłości. Tu, w stajence betlejemskiej, Maryja uczy nas, jak należy składać ofiarę dla Chrystusa.
Chwalimy Twoją Matkę, Jezu Chryste, w Jej betlejemskiej posłudze. Pragniemy jak najczęściej żywić się Twoim Ciałem, wziętym z Maryi.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa Bogu Ojcu
Maryja, chociaż jest Matką Boga, nie chce być wyjątkiem i jest posłuszna Prawu. Przez to nie tylko spełnia przepis Starego Przymierza, ale sprawia, iż ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni staje się dla nas znakiem, że w kościele jest Chrystus i w każdej Mszy świętej jest ofiarowany Ojcu Niebieskiemu.
Panie Jezu, dziękujemy Twojej Matce, że przyniosła Ciebie do świątyni. Dziękujemy Ci, ze jesteś z nami w naszych kościołach. To Matka Twoja przyprowadza nas do Ciebie. Odtąd jesteśmy razem. Pragniemy zawsze być z Tobą.
5. Odnalezienie Pana Jezusa
Maryja z Józefem z wielkim bólem serca szukali swego Syna. To, że Jezus się zgubił, sprawiło Jej ogromne cierpienie. Znalazła Go znowu w świątyni. I my możemy zgubić Jezusa żyjąc lekkomyślnie, zaniedbując życie duchowe. By odnaleźć Pana na nowo, musimy powrócić do naszego "Świętego Miasta", skierować nasze kroki do kościoła, który jest domem Bożym i gdzie przebywa Chrystus-Zbawiciel. I On nas będzie wtedy nauczał.
Dziękujemy Ci, Panie Jezu, że, Matka Twoja nauczyła nas drogi do świątyni. Naucz nas, za Jej przykładem, wskazywać ludziom drogę do Ciebie.
Tajemnice światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Kończy się ukryte życie Jezusa. Odtąd nie należy On już tylko do Matki. Wychodząc z wód Jordanu, rozpoczyna misję Mesjasza. Jan Chrzciciel mówi o Nim: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1,29). Bóg Ojciec publicznie przyznaje się do Niego i osobiście potwierdza Jego tożsamość, mówiąc: "Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie" ( Mk 1,11). Jezus już wtedy bierze na siebie grzechy świata, które poniesie aż na krzyż, by od nich nas uwolnić. Już tutaj zaczyna spowiedź z grzechów całej ludzkości tak, jakby to były Jego własne grzechy. Identyfikując się z nami, doświadcza naszej nędzy, jak swojej własnej.
Jezus pojawia się obok człowieka tak blisko, że - podobnie jak w tłumie oczekującym na chrzest - może pozostać nierozpoznany. Możemy nawet nie zauważyć, że jest dla nas Bożym darem.
2. Objawienie się Pana Jezusa na weselu w Kanie
Maryja, Matka Jezusa, troszczy się nawet o weselną ucztę tych, którzy zaprosili na swoje gody Jej Syna. To Ona, dojrzawszy potrzebę, organizuje pomoc. Zaistniały tu cud otwiera serca uczniów na Boga i Jego dobroć. Uświadamia im, że dla Jezusa ważna jest nawet radość bawiących się na weselu gości. Przyjmując zaproszenie na gody, Jezus przede wszystkim uczcił zaślubiny mężczyzny i kobiety. Potwierdził, że małżeństwo jest czymś pięknym, chcianym i błogosławionym przez Stwórcę.
Obecny wśród nas Chrystus może powtórzyć cud z Kany, na każdym etapie trwania małżeństwa. Wystarczy Go zaprosić i poprosić. Może On wodę rutyny, oziębłości, nudy, przemienić w wino miłości, serdeczności, czułości - i obdarować nas takim darem.
3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Ojciec wciąż szuka swego dziecka - choćby ono samo czuło się zagubione i chodziło złymi drogami. To wychodzenie bogatego w miłosierdzie Boga naprzeciw ludzkości nosi w historii zbawienia imię Jezusa Chrystusa. Chrystus staje obok człowieka, bez względu na to, czy nazywa się on Adam, Kain, Cham czy Judasz, a może Mateusz, Bartek czy Sylwia. Ojciec ofiarowuje własnego Syna nie tylko z tego powodu, że człowiek jest biedny i ślepy, nagi i grzeszny, ale ze względu na to, że bezgranicznie go kocha. Druga Osoba Przenajświętszej Trójcy staje obok nas i daruje nam swojego Ojca, swoją Matkę, Ducha Pocieszyciela, darzy nas dosłownie wszystkim.
Ode mnie jednak zależy, czy ja sam hojnie obdarowującemu Chrystusowi uwierzę i czy Mu zaufam, czy przyjmę Jego dar.
4. Przemienienie na górze Tabor
Trzej Apostołowie doświadczyli na Taborze tajemnicy istnienia nieba. Doświadczyli szczęścia, które przeraża, i radości, które zapiera dech. Zauroczeni Odkupicielem, słyszą głos Ojca i wchodzą w obłok, będący znakiem obecności samego Boga. Scenerią wydarzenia jest obłok, blask i głos, zachwyt, upadek na twarz i dzwoniące w trwodze zęby. To "odsłonięcie twarzy" było darem Przyjaciela dla Apostołów - darem na drogę do Kalwarii. Zauroczenie pięknem Odkupiciela może, a nawet powinno, pojawić się również w życiu osób wierzących. To także dar Przyjaciela dla nas, ludzi, na trudne nieraz drogi i ścieżki naszego życia.
Przyjąć ten dar, to znaczy utkwić swój wzrok w Obliczu Chrystusa. Wówczas można doświadczyć miłości Ojca i cieszyć się radością Ducha Świętego.
5. Ustanowienie Eucharystii
To, co w Kościele jest najcenniejsze - Eucharystia - jest darem samego Pana Boga, darem Jego miłości. Wypowiedziane słowa: Bierzcie i jedzcie…, Bierzcie i pijcie… - są świadectwem miłości aż do końca (por. J 13,50). Jezus zaprasza nas wszystkich pod swój krzyż, byśmy dotknęli Jego Ciała, Jego Krwi i Jego Miłości. Daje samego siebie, by człowiek mógł dojść do szczęścia na własnych nogach. Daje obficie każdemu, kto chce, ile chce i kiedy chce.
Ten dar wprowadza w zakłopotanie, szokuje, zawstydza. Jednak z Chrystusem łatwiej jest człowiekowi dźwigać swoje własne poplątane, czasami aż do bólu, przykre życie.
Tajemnice bolesne
1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Jezus klęczy w ogrodzie na Górze Oliwnej. Przed Nim grzechy wszystkich ludzi, niewdzięczność, niewierność, zdrada. W tę straszną noc wszyscy Go opuszczają. Za grzechy ludzkości Jezus przyjmuje wszystko na siebie. Ale Maryja w tę noc modli się razem z Panem, choć nie ma Jej z uczniami. Ona, Niepokalanie Poczęta, będzie nas zawsze wspomagać, abyśmy za łaską Chrystusa zwyciężali grzech.
Jesteśmy z Tobą, Służebnico Pańska, w męce Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Módl się za nami grzesznymi.
2. Biczowanie Pana Jezusa
Jezus znosi okropne cierpienia podczas biczowania. Pokutuje za zmysłowość ludzi, za grzechy nieskromności, nieczystości, On, Syn Boży, zrodzony z najczystszej Dziewicy, pozwala skatować biczami swoje święte i niewinne ciało. Prośmy Go i Jego Najświętszą Matkę, o czystość ciała i duszy.
Dziękujemy Ci, Chryste, że poddałeś się biczowaniu. A Tobie, Najlepsza Matko, że wyposażyłaś Twojego Syna w Ciało i Krew, dzięki którym mógł poddać się zbawczej Męce.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Włożono na głowę koronę z cierni, dano płaszcz purpurowy, trzcinę do ręki, aby wyszydzić prawdziwą królewską godność Chrystusa. Pan Jezus przyjmuje to, aby zadośćuczynić za naszą pychę i wywyższanie się nad braćmi. On jest prawdziwym Królem nieba i ziemi i Jemu należy się wszelka cześć. Za przyczyną Maryi, prośmy Chrystusa o łaskę posłuszeństwa.
Prosimy Cię, Matko Najświętsza, aby wszystkie koronacje Twoich wizerunków były na chwałę Twoją i Twojego Syna, i ku pomocy Kościołowi świętemu.
4. Pan Jezus niesie krzyż na Kalwarię
Z miłości bierze Jezus krzyż na ramiona i niesie go na miejsce egzekucji. Na drodze trzykrotnie upada i trzy razy się podnosi. Maryja, pełna macierzyńskiej miłości, staje w ciszy przy drodze krzyżowej Syna i cierpi razem z Jezusem.
I my musimy swój krzyż nieść za Zbawicielem i nie możemy trwać w upadkach.
Radujemy się, Najlepsza Matko, że w szeregu idących za Chrystusem, Ty jedna rozumiałaś dzieło Twojego Syna. Pomagając Mu, stałaś się Towarzyszką Jego Męki i Współodkupicielką.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Na Golgocie Jezus składa za nas w ofierze swoje życie. Wybiła godzina naszego odkupienia. Prawdziwa jest tajemnica śmierci Chrystusa, który przez śmierć swoją uśmiercił śmierć naszą i przywrócił nam życie. Syn Boży poddał się prawu śmierci, ale Matkę swoją przed nią uchronił. Dopuścił tylko do zaśnięcia, ale zaraz sprawił cud wniebowzięcia. Przez co chciał powiedzieć, że skuteczna jest Jego męka dla każdego z nas.
Matko życia, Ty staniesz na czele orszaku zmartwychwstałych, bo Ciebie nie dotknął cień śmierci. Wielbimy Cię w Twym przywileju, który wysłużył Ci Twój Syn. Pragniemy podążać za Tobą i innych tą drogą prowadzić.
Tajemnice chwalebne
1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Przed nami staje w blasku przemienienia Chrystus: Pan życia i śmierci. Jego zmartwychwstanie przypieczętowało nasze odkupienie, ukazało Jego boskość i umocniło naszą wiarę. Maryja, która na Golgocie nie zachwiała się w wierze, widzi teraz zmartwychwstałego Chrystusa. Ona doprowadzi i nas do uwielbionego Syna swego.
I nasze ciało zostanie odmienione. Będzie to ciało wolne od wszystkich kłopotów, udręk, chorób, cierpień i doświadczeń. Ciało zdolne do współuczestniczenia z duszą w radościach nieba.
2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Własną królewską mocą wstępuje Chrystus do nieba. Wypełnił dzieło naszego Odkupienia i powraca do domu Ojca. Ale nie zapomina o tych, których odkupił. Przygotowuje im miejsce w niebie. I tylko "jeszcze chwila", a znów powróci, aby sądzić świat. My zaś nie tracimy nadziei. Maryja też nie została od razu wzięta do nieba. I Ona musiała czekać i ufać. Ona nas umocni w radosnej nadziei na wieczne zbawienie, na szczęście w niebieskiej Ojczyźnie.
Dziękujemy Ci za to, Chryste.
3. Zesłanie Ducha Świętego
W Kościele nadal żyje i działa Chrystus. Kościołem rządzi i kieruje Duch Święty. Im ściślej jesteśmy zjednoczeni z Kościołem, tym głębiej wzrastamy w Chrystusie, dzięki mocy Ducha Świętego. Maryja była razem z Apostołami, kiedy zstąpił na nich Duch Święty. W ten sposób stanęła Ona jako Matka Pana pośrodku młodego Kościoła.
I tak zawsze... Maryja i dziś umacnia nas w miłości do Kościoła. Ona coraz głębiej wprowadzi nas w życie Kościoła. Przez to prowadzi nas do swego Syna, do Ducha Świętego i do naszego Ojca.
"Przybądź Duchu Święty i spuść z nieba wzięty, światła Twego strumień".
4. Wniebowzięcie Najśw. Maryi Panny
Dla Maryi nadeszła także chwila rozstania z tym światem. Z ciałem i duszą została wzięta do nieba. Przy tronie Boga jest naszą Pośredniczką, naszą Matką. Prośmy Ją zawsze o jedno: abyśmy także kiedyś połączyli się z Nią i Chrystusem. Ona nas wspomoże w godzinie naszej śmierci i po tym wygnaniu okaże nam błogosławiony owoc żywota swojego, Jezusa, naszego Pana.
Dziękujemy Ci, Panie Jezu Chryste, za radość z chwały Maryi Wniebowziętej, i za to, że w niebie mamy Matkę.
5. Ukoronowanie Najśw. Maryi Panny
Teraz Maryja ma udział w królewskiej chwale Chrystusa. Tak ją opisuje Pismo Święte: jako Niewiastę obleczoną w słońce, z księżycem pod stopami i z wieńcem z dwunastu gwiazd na głowie. Ona jest naszą Królową, Królową nieba i ziemi. Maryja ma tylko jedno pragnienie, aby wzrastało królestwo Chrystusa, wspólnota Jej Syna.
Królowanie Maryi spływa na ziemię. Ona jest Królową całej ludzkości i poszczególnych narodów. Jest Królową Polski. Jest również Królową naszych serc.
Oprac. MARYJNI.PL
Źródło: Wspólnoty » Koło Żywego Różańca » Tajemnice różańcowe - swlukasz.pl