Koronka do Siedmiu Radości Maryi

Koronka do Siedmiu Radości NMP, zwana jest też koronką franciszkańską (koronką seraficką). Zwyczaj odmawiania Koronki rozwinął się w zakonach franciszkańskich od XV w.

KORONKA
DO SIEDMIU RADOŚCI
NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

Koronka składa się z 72 koralików ("Zdrowasiek"), przedzielonych 8 koralikami (na których odmawia się modlitwę Ojcze nasz....

Za odmówienie Koronki Serafickiej bracia Pierwszego Zakonu, siostry Drugiego Zakonu i tercjarze świeccy, a także bracia i siostry zgromadzeń prawnie agregowanych do Pierwszego Zakonu mogą uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Natomiast wszyscy inni wierni mogą ten odpust uzyskać wówczas, gdy odmawiają Koronkę publicznie w kościele franciszkańskim wraz z franciszkanami.

W Zakonie Braci Mniejszych, oprócz zalecanego obowiązku codziennego odmawiania Koronki, istniał także do niedawna zwyczaj noszenia koronki franciszkańskiej, która była zawieszona na cingulum, po lewej stronie.

Koronka franciszkańska składa się z siedmiu tajemnic radosnych. Podczas rozważania każdej tajemnicy odmawia się 1 × Ojcze nasz.., 10 × Zdrowaś Maryjo... i 1 × Chwała Ojcu....

Na początek

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

(W intencji Ojca Świętego i Kościoła):
Wierzę w Boga..., Ojcze nasz..., 3 x Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...

Rozważanie (wersja 1)

1. Zwiastowanie NMP o wcieleniu Syna Bożego.

"Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca Dawida" (Łk 1,30b-32).

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety.

"Wielbi dusz moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia" (Łk 1,46b-47).

3. Narodzenie Pana Jezusa

"Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie" (Łk 2,7).

4. Pokłon Trzech Króli

"Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę" (Mt 2,11).

5. Znalezienie Pana Jezusa w świątyni

"Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami" (Łk 2,46-47).

6. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

"Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków" (Ap 1,17b-18a).

7. Wniebowzięcie i ukoronowanie NMP na Królową nieba i ziemi

"Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu" (Ap 12,1).

Rozważanie (wersja 2)

Radość 1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie.
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, "błogosławiona jesteś między niewiastami". Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.

Radość 2. Nawiedzenie św. Elżbiety.
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana". Wtedy Maryja rzekła: "Wielbi dusza moja Pana."

Radość 3. Narodzenie Pana Jezusa.
Józef z Galilei, z miasta Nazaret, udał się do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Radość 4. Pokłon Trzech Króli.
Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy. A oto gwiazda, którą widzieli na W schodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.

Radość 5. Znalezienie Pana Jezusa w świątyni.
Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni Poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.

Radość 6. Spotkanie Zmartwychwstałego Pana Jezusa.
Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba i przemówił do niewiast: Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem. Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom.

Radość 7. Wniebowzięcie i ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi.
Na koniec Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego.

Na zakończenie

odmawia się 1 × Ojcze nasz... i 3 × Zdrowaś Maryjo... w intencji Ojca Świętego. Do 70 "Zdrowasiek" dodano jeszcze dwa, aby osiągnąć przypuszczalną liczbę lat, jakie według tradycji przeżyła na ziemi Matka Boża (72).

Dla uczczenia ziemskich lat życia Matki Bożej: 2 x Zdrowaś Maryjo...
Dla zyskania odpustu zupełnego: Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu... i Wierzę w Boga...