Wczoraj w wigilię Siedmiu Boleści Matki Bożej ktoś porozbijał naszą figurkę Niepokalanej w grocie, do której przychodzą Japończycy się pomodlić. Klika kamieni z grudkami gipsu świadczyło, że one to uderzały w figurkę. Już to coś po raz trzeci podobna rzecz się zdarza. Tym razem jednak może ze szczególniejszą nienawiścią, bo w wielu miejscach figurka została skaleczona. - Módlmy się o nawrócenie tego biedaka, co tak po barbarzyńsku obszedł się z figurką swej Matki.
Istotą MI jest bezgraniczne oddanie się Niepokalanej. Mamy być Jej sługami, dziećmi i niewolnikami itd., itd., itd. Słowem, pod każdym względem Jej, jak najściślej, jak najdoskonalej Jej, jakby Nią samą. Kto zaś bezinteresownie Ją kocha, czyli kocha Ją nie dla siebie, ale dla Niej samej, ten nie zadowoli się swą tylko miłością ku Niej, ale będzie się starał i by i inni Ją miłowali, aby byli też Jej pod każdym wzglądem, stali się tak Jej, jak on jest Jej i bezgranicznie więcej i czyli staje się Jej rycerzem, zdobywającym dla Niej serca, staje się MI. I im bardziej sam staje się Jej, tym bardziej też zdobywa dusze dla Niej, czyli staje się Jej rycerzem. - Stąd istotą MI jest być Jej pod każdym względem.
Mariologię studiować bardzo będzie dobrze, ale pamiętajmy zawsze, że więcej poznamy Niepokalaną w pokornej modlitwie, w miłosnym doświadczeniu życia codziennego, niż z uczonych definicji, dystynkcji i argumentów (chociaż i tych zaniedbywać nie wolno). Ona jest tak kimś wzniosłym, tak bliskim Trójcy Przenajświęt[szej], że jeden z Ojców świętych, nie waha się nazywać Ją complementum Sanctissimae Trinitatis, tj. "dopełnieniem Trójcy Przenaj[świętszej] ". Nic więc dziwnego, że rozum ludzki skończony gubi się, gdy Jej tajemnic docieka, a zarozumiała głowa głupieje jeszcze bardziej.
Niechaj Niepokalana nadal prowadzi pod Matczynym swym płaszczem.
Piszesz: "Nie może mi się to w duszy skojarzyć, by kochać od razu Jezusa i Maryję".
- A swego ojca i matkę razem mogłeś kochać, a przy tym jeszcze braci czy siostry?
Pewne, że celem naszym jest Bóg, Trójca Przenajświętsza, ale to nie przeszkadza, by Boga Ojca kochać jako Boga Ojca, Boga Syna jako Boga Syna, Ducha Przenajświętszego jako Ducha Przenajświętszego, Pana Jezusa jako Pana Jezusa, Matkę Bożą jako Matkę Bożą i swego ojca, i matkę, i krewnych, i Aniołów, i Świętych, i wszystkich ludzi.
I oczywiście nie po kolei, ale wszystkich naraz. Tylko że myśleć nie możemy o wszystkich naraz, ale to nie przeszkadza rzeczywistej miłości wszystkich i naraz.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Piszesz: "Idę przed tabernakulum, rozmawiam z Jezusem itd.",
i pytasz: "A gdzież Maryja, Ta, bez której do Jezusa zbliżyć się trudno...
Ta, która jest najkrótszą drogą?"
Muszę Ci dodać, że nie tylko "trudno" ale niepodobna zbliżyć się do Jezusa bez Maryi.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Ona nam porodziła i wychowała Jezusa, zbliżenie się do Jezusa jest bez wątpienia łaską, a wszelkie łaski przez Nią przychodzą do nas, tak jak i sam Pan Jezus przez Nią przyszedł.
Powiesz tu może: A więc czy wolno mi wprost rozmawiać z Jezusem, gdy nie myślę o Maryi?
Mój drogi, nie chodzi o to, byś czuł czy myślał, tylko o sam fakt, że tak jest, chociażby Ci to wcale na myśl nie przyszło.
Jeśli naprawdę kochasz P. Jezusa, to przede wszystkim pragniesz we wszystkim spełnić Jego Wolę, a więc i otrzymać łaski w ten sposób, w jaki On postanowił.
Mając takie usposobienie z całą swobodą możesz i powinieneś zwracać się do Przenajświętszego Serca P. Jezusa będąc przekonany, że wszystko otrzymasz.
Gdyby kto jednak powiedział sobie: "Ja nie potrzebuję żadnego pośrednictwa, nie potrzebuję Matki Najświętszej, sam potrafię uwielbić i uczcić Przenajświętsze Serce Boże i wyprosić, co mi potrzeba". Czyżby nie słusznie Pan Jezus go odrzucił za tak nieznośną pychę?
św. Maksymilian Maria Kolbe
Akty nasze, choćby najświętsze, nie są bez skazy,
i jeżeli chcemy je ofiarować Panu Jezusowi czyste i niepokalane,
musimy je bezpośrednio skierować do jedynie Niepokalanej
i dać Jej na własność, by jako swoją własność dała je Synowi swemu.
Wtedy staną się one bez skazy, niepokalane.
Otrzymawszy zaś wartość nieskończoną przez Bóstwo Jezusowe
godnie uwielbią Boga Ojca.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Istotą jednak miłości Bożej będzie zawsze
nie uczucie, nie pamiętanie, nie myślenie, rozumienie, wyobrażanie sobie,
ale wyłącznie pełnienie w każdej chwili życia Woli Bożej
i zdanie się zupełne na tęż Wolę.
- Wszystkie zaś nabożeństwa mają na celu dopomóc nam do spełnienia tej Bożej Woli.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Jeszcze jedno. Pan Jezus powiedział, że z owoców poznamy drzewo [por. Mt 7,20]. Jeżeli więc coś sprawia Ci zamieszanie, a tym bardziej - jak piszesz - było powodem opuszczenia się, to na pewno nie pochodzi to od Boga. Więc cały ten niepokój jest tęgo podejrzany i należy zawsze starać się o wierność w najdrobniejszym pełnieniu Woli Bożej i o pokój. Pan Jezus też powiedział: "Pokój mój zostawiani wam, pokój mój daję wam".
św. Maksymilian M. Kolbe
I każdy objaw miłości stworzeń
- tylko przez Niepokalaną oczyszczony od niedoskonałości,
a przez Jezusa podniesiony do wartości nieskończonej
i tak godny majestatu Ojca Niebieskiego
- idzie przed oblicze Boga.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Jej wszystko oddajcie,
jak dzieci Mamusi najukochańszej
i wesoło, radośnie Jej służcie.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Dużo trzeba nadnaturalnego światła, żeby poznać słabości i żeby siekierę do korzenia przyłożyć.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Ponieważ Niepokalana jest najdoskonalej Jezusowa,
a Jezus Bogiem i Ojca Przedwiecznego własnością,
każda nasza ofiara, chociażby wprost skierowana
do Ojca Przedwiecznego,
z natury rzeczy oczyszcza się w Niepokalanej
i do nieskończonej doskonałości podnosi w Jezusie,
i staje się przedmiotem upodobania Trójcy Przenajświętszej.
św. Maksymilian Maria Kolbe
Maryja modliła się i rozmyślała nad wiadomością o zbawieniu przesłaną przez Boga swemu ludowi. Archanioł w Nazarecie zastał Ją w pełnej gotowości do wypełniania woli Bożej.
Słowo Boże do nas przemawia, stawia nam pytania, przedstawia wymagania i orientuje, ożywia i zachęca. Potrzeba, abyśmy je wielokroć czytali, rozważali ze skupieniem, przeżywali z radością.
Na modlitwie rozmawiamy z Bogiem, mówimy do Boga. Czytając Pismo Święte, Bóg mówi do nas. Jeśli to pierwsze jest bardzo ważne, to drugie jest nieodzowne. Ponieważ to, co my możemy powiedzieć Bogu, On już wcześniej to zna. To, co Bóg ma nam do powiedzenia, zawsze jest dla nas czymś nowym.
"Matko, w tych prostych słowach: "Oto Ja służebnica Pańska, niech się dzieje według Twojej woli", zawarłaś cały program swojego życia" (Jan Paweł II). Prosimy Cię, abyś nam pomagała wiernie realizować zamiar Boży w naszym życiu.
Święta Maryjo cała w kolorach... W kolorach wyraża się Twoja łaska, ponieważ łaska jest życiem, jest kolorem i dynamizmem, jest światłem i blaskiem, jest radością i jasnością.
Święta Maryjo kolorów i kwiatów, jutrzenki i tęczy, czystości duszy i bieli niewinności. Święta Maryjo złocistej miłości... Jakże inne jest życie na biało i czarno, w monotonii i bez marzenia o życiu w kolorach, w blasku i jasności, w ideałach i marzeniach, w miłości i pięknie.
Maryjo, naucz nas utwierdzać w wierze naszych braci!.
Matko, nie pozwól, abym się zagubiła w drodze. Nie dozwól, aby zbytnie zmęczenie zapanowało nade mną i abym nie zatrzymała się niepotrzebnie. Niech także nie powstrzymuje mnie złudny pejzaż, abym nie zapomniała o czasie i o celu, do jakiego zmierzam.
Matko, spraw, abym podążała bez zbaczania na lewo czy prawo, zawsze z oczyma podniesionymi i skierowanymi ku ostatecznej mecie, którą jest posiadanie Twojego Syna, odpowiadając zawsze na wymagania miłości Boga i miłości bliźniego.
Matko, bądź zawsze ze mną na tej drodze, ponieważ Twoja osoba jest najlepszym i najpewniejszym towarzystwem.
"Matko, przebywasz w sposób godny podziwu w tajemnicy Jezusa Chrystusa, jesteś, bowiem zawsze tam, gdzie są ludzie, twoi bracia, gdziekolwiek jest Kościół" (Jan Paweł II). Dlatego prosimy Cię, abyś nas ożywiała w wędrówce przez całe nasze życie.
Jeśli Chrystus jest światłem, to Maryja jest zwierciadłem wiernie odbijającym to światło.
Maryja jest najbardziej podobna do Jezusa; jest najdoskonalszym obrazem dziecka Bożego. Ojciec widząc Je, jest Nim zachwycony.
Św. Paweł mówi, że wszyscy chrześcijanie jesteśmy powołani, aby upodobnić się do Jezusa Chrystusa. Nie ma nikogo tak podobnego do Niego, jak Jego własna Matka.
Tak więc starając się upodobnić do Maryi, upodabniamy się do Jezusa. Matka pozostawia swoje charakterystyczne rysy w swoim synu. Pozwólmy, niech Matka Niebieska realizuje w nas tę funkcję macierzyńską, niech nas czyni coraz bardziej podobnymi do Jezusa przez łaskę i cnoty.
Matko, stwarzaj, zachowuj, powiększaj łączność pomiędzy nami, Twoimi dziećmi, mocą Twojej miłości.
Gdy święci, wielcy czciciele Najświętszej Dziewicy Maryi odnosili się do swojej Niebieskiej Pani za pośrednictwem modlitwy i kontemplacji, napełniali się takim uczuciem i wzruszeniem, że niewypowiedziane szczęście ogarniało ich serca.
Nic tak nie czyni szczęśliwym dobrego dziecka, jak znalezienie się w objęciach swojej matki.
Jest rzeczą słuszną, aby nasze osobiste więzi z naszą czułą Matką Niebieską były intymne i szczere, jednakże tą czułością i zaufaniem tylko Ona może nas natchnąć.
Jeśli pragniemy najbardziej doskonałego szczęścia w naszym życiu, przeżywajmy po synowsku i czule nasze zbliżenie do Matki Najświętszej.
Maryjo, niech pragniemy wytrwania na modlitwie, w ufności i synowskim uczuciu.
Serce Maryi zwykło się przedstawiać otoczone płomieniami. Symbol ten ukazuje i przypomina nam Bożą miłość, jaką jest ogarnięte Jej macierzyńskie Serce i miłość do ludzi, którą tak żywo odczuwa.
Rzeczywiście, niemożliwe wydaje się pojąć tę niezmierzoną miłość Dziewicy Maryi do Boga. Tylko Ona mogła Go tak kochać, ponieważ tylko Ona mogła Go kochać miłością Matki, umiłowanej Córki i najwierniejszej Małżonki.
Miłość upodabnia do siebie tych, co się kochają. Kochaj Boga, kochaj Go usilnie, a będzie się zbliżał do ciebie, będzie cię uświęcał, podnosił i oczyszczał ze wszystkich niedoskonałości ludzkiej natury.
Matko, naucz nas i pomagaj nam być wiernymi szafarzami wielkich Bożych tajemnic.
Światło Ducha Świętego zstępuje na św. Elżbietę. Elżbieta, natchniona i oświecona tym światłem, wygłasza swoje błogosławieństwo do Dziewicy Maryi: "Szczęśliwa jesteś, bo uwierzyłaś".
Maryja posiadała głęboką wiarę. Widziała w swoim Synu słabe i bezbronne Dziecię, jednak jednocześnie wierzyła, że był Synem Bożym. Później zobaczy Go rozpiętego na drzewie krzyża i umarłego, pokonanego i pogrzebanego, a jednak wierzy w Jego zwycięstwo i zmartwychwstanie.
W naszym życiu często się zdarza, że niektóre sprawy zdają się zakrywać obecność Boga. Powinniśmy jednak umieć znajdować światło, chociaż wydaje się, że we wszystkich obszarach życia panują ciemności.
Matko, wzbudź w nas głęboką wiarę, która ponad pozorami, pomoże nam odkrywać obecność Boga we wszystkich zdarzeniach naszego życia i naszej historii.
Do Maryi Dziewicy stosuje się następujące słowa z Pisma Świętego: "Ja śpię, lecz serce moje czuwa". Maryja nigdy nie przerywała swojego odniesienia do Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego w ciągu całego dnia i tak mocne było Jej intymne zjednoczenie z Bogiem, że nic nie mogło Ich rozdzielić.
Drobne sprawy dnia codziennego, obowiązki, prace, problemy, z jakimi musimy się borykać, nie powinny nas oddzielać od Boga. Nic nie powinno przerywać naszej ciągłości uczuć do Boga i obecności Boga w naszym życiu codziennym.
Św. Paweł mówi, że nikt i nic nie jest w stanie oddzielić go od miłości Chrystusa. Czy mógłbyś to samo potwierdzić o sobie?
"Matko, naucz nas głosić prawdę, jakiej nauczał Twój Syn i rozszerzać miłość, która jest zasadniczym przykazaniem i pierwszym owocem działania Ducha Świętego" (Jan Paweł II).
Maryja widziała swego Syna otaczanego i wielbionego przez rzesze - i wierzyła w Niego. Widziała jak dokonywał wielkich cudów i znaków w życiu publicznym - i wierzyła w Niego. Znała Łazarza, wskrzeszonego przez Jezusa - i wierzyła Jezusowi. Wiedziała o wskrzeszeniu syna wdowy z Naim, Apostołowie opowiedzieli Jej o cudownym uzdrowieniu trędowatych, o rozmnożeniu chleba, o uciszeniu burzy i o wielu innych rzeczach - i wierzyła w Jezusa.
Maryja wiedziała także, że Jej Syn był prześladowany - ale wierzyła w Niego. Następnie widziała Go ukrzyżowanego i umarłego - ale także wierzyła w Niego.
Wierz w Boga, wierz w miłość Boga; wierz, gdy wszystko dobrze ci się udaje i wierz, gdy ci nic nie wychodzi. Wierz na dobre i na złe. Niech nic nie skłoni cię do wątpienia w miłość Boga.
Matko, naucz nas służyć Kościołowi w sprawiedliwości i prawdzie.
Maryja Panna jest wzorem wiecznej młodości. Maryja Niepokalana jest ideałem dla młodzieży. Maryja, pełna łaski jest zachętą i siłą dla młodości. Nie mają znaczenia siwe włosy, zmarszczki na twarzy, ani nagromadzone lata życia, podczas gdy zachowuje się chęć, entuzjazm, optymizm, żywotność duchową, pragnienie pracy dla Boga i bliźnich. Zawsze jest się młodym, gdy rozpoczyna się nowy dzień z pragnieniem i postanowieniem bycia trochę lepszym, miłowania trochę więcej, służenia bliźnim trochę skuteczniej, rozszerzania Królestwa Bożego trochę gorliwiej.
Matko, przyjmij naszą gotowość w służbie Twojego Syna, sprawie Ewangelii i sprawie pokoju.
Gdy Chrystus i Maryja wchodzą w życie człowieka, ten się zmienia, ponieważ zmienia się jego życie.
Chrystus i Maryja przemieniają środowisko, ożywiają ducha, oczyszczają go, uświęcają, przebóstwiają. Chrystus i Maryja, przenikając w życie człowieka, napełniają je światłem i ciepłem; światłem wiary i ogniem miłości do Boga i do bliźniego.
W ten sposób, w tym życiu wszystko ulega przemianie, wszystko staje się leprze, wszystko postępuje w doskonałości; już nie ma więcej pychy, nie ma w nim zmysłowości, nie ma egoizmu, nie ma przemocy ani w słowie ani w charakterze czy temperamencie, nie ma zawiści czy zazdrości, nie ma grzechu. Więcej za to jest łaski Bożej, która jest świętością.
Matko Kościoła, pomóż nam nieść nowość Ewangelii do wszystkich środowisk.
Powróćmy do Litanii. W niej nazywamy Maryję "Matką Najmilszą" i rzeczywiście, nie moglibyśmy sobie wyobrazić osoby tak słodkiej tak pełnej miłości, jaką jest Najświętsza Panna Maryja. Wszyscy, którzy do Niej się zwracali, zostali zachwyceni Jej taktem, Jej jasnym spojrzeniem, uśmiechem ust i czułością Serca. Była i jest naprawdę najmilsza.
Każdy chrześcijanin jest powołany, aby być miłym, sympatycznym i życzliwym. Święci zawsze byli radośni i promieniowali radością i pokojem. Jeśli idąc, siejesz ziarna radości i pokoju, będziesz zbierać owoce pokoju.
Jest wielką troską Maryi, aby chrześcijanie posiedli życie w pełni i "osiągnęli dojrzałość w pełni Jezusa Chrystusa".
Chwała Maryi polega na tym że my, ludzie możemy osiągnąć nasze szczęście wieczne za Jej pośrednictwem. Jej misja polegała na trosce o nas, na cierpieniu dla nas, abyśmy się nie zagubili, lecz osiągnęli wieczną szczęśliwość.
Naśladując naszą wspaniałą Matkę, my, jej dzieci, powinniśmy myśleć także o innych, troszczyć się o nich, żyć dla innych i szukać ich zbawienia.
Musimy realizować apostolstwo, które nas zmusza do pokonania naszego wygodnictwa, naszego lenistwa i zbliżać się do innych ludzi nie po to, aby ich nagabywać czy wtrącać się do ich życia, lecz aby im oferować zbawienie i szczęście.
Matko, Mistrzyni wiary, pilnuj tego, aby Ewangelia przenikała w nasze codzienne życie i wydawała owoce świętości.
Obraz przedstawiający umierającego dla nas Jezusa na szczycie Kalwarii i nieco niżej pod krzyżem Matkę Bolesną, cierpiącą także dla nas, wyznacza kierunek naszego chrześcijańskiego życia.
Życie zostało nam dane, abyśmy żyli dla ideału, a nie ma ideału tak wielkiego, który byłby bardziej godny tak życia, jak i śmierci, niż sam Bóg. Ten Bóg żył i umarł dla nas. Teraz słuszne wydaje się to, abyśmy także my, żyli i umarli dla Niego.
Miłość wymaga miłości. Jeśli Bóg umiłował nas nieskończenie, słuszne jest, abyśmy także my kochali Go ze wszystkich naszych sił i możliwości kochania. U stóp krzyża powinieneś postawić sobie następujące pytania: Co On uczynił dla mnie? Co ja powinienem uczynić dla Niego?
Matko, wzbudź w nas serce synowskie, czuwające w każdym człowieku i prowadź nas do rozwoju życia otrzymanego w sakramencie Chrztu, przez który staliśmy się dziećmi Bożymi.
