Matka Boża Zwycięska (Nikopoia)

Od co najmniej VII w. Dziewicy Maryi przypisuje się zwycięstwa nad przeciwnikami chrześcijaństwa czy katolicyzmu lub kojarzy się Ją z nimi.

Źródła tytułu "Zwycięska"

Biblijnym źródłem tytułu "Zwycięska" może być niewątpliwie Jej osobiste zwycięstwo nad złym duchem, odniesione w pierwszej kolejności przez całkowicie wolny i zdecydowany wybór Bożego planu. Etapami tego zwycięstwa są: Niepokalane Poczęcie, Zwiastowanie (Wcielenie Bożego Słowa), Misterium Paschy (Golgota, Wieczernik), Wniebowzięcie i chwała jako Królowa Nieba i Ziemi.

Następnie tytuł "Zwycięska" odnosi się do Jej macierzyńskiej roli względem każdego członka Mistycznego Ciała Jej Syna, Jezusa Chrystusa, polegającej najpierw na współuczestnictwie w dziele odkupienia rodzaju ludzkiego, dokonanego przez Chrystusa w Misterium Paschalnym, a następnie w realizacji "Testamentu z Krzyża", czyli wyprowadzenia ludzi z niewoli grzechu i doprowadzenia ich do wolności dzieci Bożych. Błogosławiona Dziewica, "wzięta do nieba, nie zaprzestała tego zbawczego zadania, lecz poprzez wielorakie swoje wstawiennictwo ustawicznie zjednuje nam dary zbawienia wiecznego" (LG, nr 62).

Po trzecie, w dziejach Kościoła (w historii zbawienia po Pięćdziesiątnicy) znane są różne nawrócenia i cuda, przypisywane szczególnemu działaniu czy wstawiennictwu Najśw. Maryi Panny (jak np. głośne nawrócenie św. Alfonsa Ratisbonne). Stąd tytuł "Zwycięska" odnosi się do zwycięstw nad błędami i herezjami, dokonanymi przez oddanych całkowicie Maryi lub będących pod wpływem duchowości Maryjnej - ludzi maryjnych, którzy przypisali swe ewangelizacyjne osiągnięcia nadprzyrodzonej interwencji Niepokalanej Dziewicy (np. św. Dominik Guzman, św. Maksymilian Kolbe). Stąd powiedzenie: "Wszystkie herezje samaś zniszczyła na całym świecie" - które od bł. Jana Dunsa Szkota przejął św. Maksymilian i włączył do programu Rycerstwa Niepokalanej jako inwokację na tzw. Dyplomiku MI.

W końcu tytuł "Zwycięska" jest nadawany Maryi ze względu na odniesione militarne zwycięstwa nad wrogami chrześcijaństwa czy Kościoła katolickiego, przypisywane Jej interwencji lub wstawiennictwu.

Nikopoia - zapomniany tytuł

Zewnętrznym wyrazem kultu Maryi Zwycięskiej są tytuły świątyń, parafii, diecezji, organizacji religijnych, jak również przedstawienia w kulturze religijnej - maryjnej (obrazy, figury, poezja, pieśni, opracowania teologiczno-kulturalne).

Z tytułem "Zwycięska" ściśle powiązane są - niczym synonimy - inne tytułu nadawane Maryi: Różańcowa, Obrończyni wiary, Wspomożycielka wiernych, Pocieszycielka, Matka Miłosierdzia, Matka Nadziei (nasza Nadzieja, niezawodna Nadzieja), które chętnie interpretuje się w kluczu zwycięstwa czy tryumfu Maryi nad - ogólnie mówiąc - nieprzyjaciółmi Kościoła świętego.

Jednak bardzo rzadko spotyka się jeszcze na początku XX w. używany tytuł określający Matkę Bożą Zwycięską, a mianowicie: Nikopoia - z gr. "przynosząca zwycięstwo". Dziś spotykany właściwie tylko w kontekście typów przedstawień ikonicznych Matki Bożej.

Historia Maryjnych zwycięstw

Najczęściej można znaleźć odniesienie do tytułu "Zwycięska" w kontekście bitwy pod Lepanto (1571), po której papież Pius V wyznaczył dzień 7 października (data zwycięskiej bitwy) jako wspomnienie Matki Bożej Zwycięskiej. Mimo że jego następca papież Grzegorz XIII zmienił nazwę obchodów na "Różańcową", to jednak tytuł "Zwycięska" przyjął się w Kościele jako ściśle związany właśnie z Różańcem świętym, określonego przez papieża Jana Pawła II mianem egzorcyzmu, a uznawanym za jedno z potężnych narzędzi zwyciężania szatana.

Blacherniotissa

W starożytnej modlitwie Pod Twoją obronę Maryja jest przyzywana jako Ta, która pomaga w zwyciężaniu zła i chroni swoje dzieci (członków Kościoła Jej Syna) przed "wszelakim złymi przygodami". Na początku VII w. możemy znaleźć ślady kultu Matki Bożej Zwycięskiej, wyrażanego w czci obrazu Bożej Rodzicielki (Maryi z Dzieciątkiem Jezus). Według przekazu Jerzego z Pizydii (Jerzy Pizydes, Georgios Pizydes), który był świadkiem oblężenia Konstantynopola przez Awarów i sprzymierzonych z nimi Persów i Słowian, tylko dzięki wstawiennictwu Matki Bożej miasto ocalało, a wraz z nim całe Cesarstwo Wschodnie (bizantyjskie). Bowiem podczas oblężenia patriarcha Sergiusz organizował procesje wokół murów z ikoną Matki Bożej Blacherneńskiej - Blacherniotissy (Blachernae - dzielnica Konstantynopola). Oblężenie zakończyło się w sierpniu 626 r., a lud dziękował Maryi za ocalenie, śpiewając Maryjny hymn Akatyst.

Tejże ikonie przypisano jeszcze zwycięstwa nad Arabami (717), Słowianami (864) i Bułgarami (929). Przypisywanie zwycięstw Bogarodzicy zapewne wpłynęło na przypisanie Maryi roli pogromczyni herezji, co uroczyście zostało przedstawione w hymnie Akatyst, a przyswojone przez Zachód w postaci antyfony ułożonej przez Ambrożego Autperta (zm. 787): Gaude Maria virgo, cunetas haereses sola interemisti in universo mundo ("Raduj się, Dziewico Maryjo, któraś wszystkie herezje sama zniszczyła na całym świecie").

Matka Boża Śnieżna

Obok Blacherniotissy, także ikonę ze świątyni Hodegeon (tzw. Hodegetrię) obnoszono w błagalnej procesji w 1187 r., by uchroniła stolicę Bizancjum przed krzyżowcami, zaś w 1261 r. dla podziękowania za uwolnienie od nich miasta.

Z ikoną Matki Bożej z Konstantynopola wiąże się historia cudownego obrazu Matki Bożej Śnieżnej w Rzymie. Obraz ten został powiązany z tytułem Matki Bożej Zwycięskiej i jako taki stał się jednym z najbardziej popularnych wizerunków, rozpowszechnionych po całym świecie katolickim, z wizerunkiem Matki Bożej Jasnogórskiej włącznie.

Pokrow, czyli Wspomożycielka

Specjalne święto staroruskie z X w. Opieki Matki Boskiej (Pokrow) - nawiązujące do wzorów bizantyjskich - czciło Bogarodzicę jako zwyciężającą nieprzyjaciół wiary oraz chroniącą przed klęskami żywiołowymi. Było ono powiązane z wiarą, że Maryja osłania płaszczem swego orędownictwa władcę i lud. W Kościele Zachodnim akcentowano rolę Maryi jako Tej, która wspomaga wiernych w walce o zbawienie, wyrażane łac. terminami auxilium, auxiliatrix. Św. Ildefons z Toledo (zm. 667) mówi nawet o niemal totalnej pomocy (in omnibus Auxiliatrix), którą Bogarodzica niesie swemu ludowi.

Polski szlak Maryjnych zwycięstw

W historii Polski przejawy kultu Bogarodzicy Zwycięskiej możemy odczytać w pieśni, będącej nieformalnym hymnem Królestwa Polskiego i polskiego rycerstwa, Bogurodzica. W słowach tej pieśni przyzywamy m.in. Bożą Rodzicielkę, aby wyprosiła nam zmiłowanie u swego Syna: "zyszczy nam, spuści nam, Kyrie eleison". Jako wyraz wdzięczności za zwycięstwo odniesione nad krzyżakami pod Grunwaldem (1410), król Władysław Jagiełło ufundowany w 1426 r. kościół NMP Zwycięskiej w Lublinie.

W tym czasie upowszechnia się także, dzięki dominikanom, idea płaszcza Maryi (późn. szkaplerza). Idea protekcji Maryi została tam ukazana w formie chronienia się Jej czcicieli pod płaszcz Bogarodzicy (analogia do Pokrow).

Lata wojen moskiewskich, kozackich i szwedzkich były epoką dalszego rozwoju kultu Matki Bożej Zwycięskiej, czczonej w Polsce także pod imieniem Mariae terribilis ("Pani o groźnym [dla nieprzyjaciela] obliczu").

Przekonanie o opiece Maryi nad Królestwem Polskim wyrażali jego kolejni władcy. Królewicz Jan Olbracht dziękował na Jasnej Górze Matce Bożej za pomoc w zwycięstwie nad Tatarami pod Kopystrzyniem na Podolu (8 IX 1487, w święto Narodzenia NMP). Król polski Zygmunt I Jagiellończyk (Stary) wierzył głęboko, że pomoc Maryi pozwoliła mu odnieść zwycięstwo nad wojskami państwa moskiewskiego pod Orszą. Tego dnia, w święto Narodzenia Matki Bożej, 8 września 1514 r., Jan Konarski, biskup krakowski, odprawiał Mszę św. przed Cudownym Obrazem na Jasnej Górze i modlił się wraz z licznie zgromadzonym ludem o pomyślność dla polskiego wojska. Po zwycięstwie odniesionym tego dnia i w godzinie sprawowanej Mszy św., sam król odbył dziękczynną pielgrzymkę na Jasną Górę, a zdobyte chorągwie wroga złożono jako wotum dziękczynne u stóp Matki Bożej Jasnogórskiej.

Podobnie król miał dziękować Maryi Zwycięskiej za pogromienie Tatarów pod Olszanicą (27 I 1527) i uwolnienie wziętych wtedy w jasyr nawet do 40 tys. chrześcijan. Ze specjalną opieką Maryi nad Polską łączono zwycięstwo pod Obertynem (1531).

Po zwycięstwie pod Lepanto zagrożenie ze strony potęgi tureckiej nie przestało istnieć. "Najpierw połknę całą Polskę, a po niej całą chrześcijańską Europę" - miał powiedzieć 17-letni sułtan Osman II, który zasiadł na tureckim tronie blisko pół wieku po druzgocącej klęsce swych rodaków pod Lepanto.

Do tzw. wojny chocimskiej doszło na skutek współpracy z Turcją tajnych organizacji protestanckich. Zamierzały one nie dopuścić do tego, aby król Polski Zygmunt III Waza (1587-1632) przyłączył się do wojny trzydziestoletniej po stronie państw katolickich. Plany tureckie przewidywały podbój całej Polski aż po Bałtyk przy współudziale floty protestanckiej Holandii, która miała zaatakować wybrzeża polskie.

Na początku XVII w. ogromna armia turecka przekroczyła granice Polski, która nie była gotowa do kolejnej wojny. Hetman Karol Chodkiewicz, zebrawszy z wysiłkiem 35 tys. wojska polsko-litewskiego i 30 tys. kozaków, pod koniec sierpnia 1621 r. okopał się pod Chocimiem. Na początku września Turcy rozpoczęły oblężenie. Na przełomie września i października głód, choroby i brak amunicji, a w dodatku śmierć hetmana, spowodowały w obozie chocimskim sytuację katastrofalną. A jednak obrońcy wytrwali i zawarli pokój z Turkami na swoich warunkach. Zawarty pokój uznano za zwycięstwo i przypisano je interwencji Matki Bożej, a Polska zaczęła być nazywana przedmurzem chrześcijaństwa. Traktat pokojowy obrócił wniwecz marzenie Osmana II o podboju chrześcijańskiego Zachodu.

[ Polska, jak to określił papież Leon X, była wówczas ową "twierdzą graniczną, o którą rozbijało się wszelkie odszczepieństwo i łamał się półksiężyc". - wg Skrudlik M., Misja dziejowa Polski a chwila obecna, 1937]

Otóż kiedy w ostatnich dniach września 1621 r. do Krakowa dotarła wieść o śmierci hetmana i dramatycznej sytuacji walczących pod Chocimiem polskich wojsk, ulicami miasta bp Marcin Szyszkowski przeprowadził wielką procesję różańcową. 3 października wystawiono z kościoła dominikanów kopię obrazu Matki Bożej Zwycięskiej i poniesiono ją w procesji, odmawiając Różaniec i błagając, by uchroniła naród przed tureckim potopem.

W tym samym czasie w klasztorze jezuitów w Poznaniu o. Mikołaj Oborski miał wizję, w której ujrzał twierdzę chocimską otoczoną tureckimi wojskami, nad którą na obłokach klęczał Stanisław Kostka przed Panną Świętą, błagając Ją o pomoc. Według jezuity Panna Święta wyglądała jak Matka Boża Zwycięska z obrazu dominikanów w Krakowie. W tych dniach również hetman Stanisław Lubomirski, który zastąpił Chodkiewicza, otrzymał we śnie od Maryi zachętę do wytrwałości. Polacy ostatkiem sił zdołali utrzymać szańce i 7 października zawarli korzystny pokój.

Nb. St. Lubomirski należał do zakonu Rycerzy chrześcijańskich (militia christiana). "Zakon miał na celu walkę zarówno z niewierną Turcją, jak i protestancką Europą". W okresie wojny chocimskiej ułożono modlitwę, która doskonale oddaje klimat tego czasu:

Bądź pozdrowiona Panno Matko Boga,
Ciebie wzywamy wspomóż zwalczyć wroga,
Ocal nam Polskę w tym srogim frasunku,
Niechaj znów dozna Twojego ratunku!
Przyczyń się Panno, niech z Twojej obrony
Zbawienie będzie dla Polskiej Korony.

W szeregach polskiego rycerstwa odżyła, zapomniana już wówczas pieśń Bogurodzica, o której śpiewanie w kościołach u samego papieża zabiegał słynny rycerz Bartłomiej Nowodworski. On też w 1621 r. zajął się publikacją pieśni Bogurodzica. Była to pierwsza polska książka, wydana drukiem w j. łacińskim.

Dwa wydarzenia, z czasów tzw. powstania Chmielnickiego, zostały przypisane wstawiennictwu Najśw. Maryi Pannie: cudowne ocalenie Lwowa w 1648 oraz zwycięstwo wojsk polskich pod Beresteczkiem w 1651 r.

Mieszkańcy Lwowa, przypisując Matce Bożej swe ocalenie, wmurowali w ścianę kaplicy przy katedrze tablicę dziękczynną z napisem:

Maryję straszną, jak zastęp wojsk uszykowanych, poczuli Tatarzy i Kozacy zbuntowani, a senat i lud lwowski uznaje i kornie wielbi w oswobodzeniu miasta od oblężenia Roku Pańskiego 1648.

Także król Jan Kazimierz, po bitwie pod Zborowem, stoczonej z wojskami tatarsko-kozackimi 15-16 VIII 1649, "na Jasną Górę do Najświętszej Panny pośpieszył, której pod stopy panieńskie ośm chorągwi kozackich oddawszy, solenną wotywę z tryumfem huczącej armaty obmyślił".

Pomocy u Matki Bożej Zwycięskiej szukano także w czasie bitwy pod Beresteczkiem (28 VI - 10 VII 1651). Król Jan Kazimierz zabrał ze sobą do obozu wojskowego ikonę Matki Bożej Chełmskiej, przed którą się modlił. Straż chorągwi Stanisława Potockiego wojska polskiego w nocy 31 V 1651 r. widziała nad Beresteczkiem postać Matki Bożej Zwycięskiej. Cała wyprawa nabrała charakter krucjaty, wymierzonej przeciw muzułmanom (Tatarom i Turkom) i schizmatykom prawosławnym, a Matce Bożej Chełmskiej powszechnie przypisano opiekę i pomoc w zwycięstwie.

W lipcu 1655 r. na ziemie Rzeczypospolitej wkroczyły wojska króla szwedzkiego Karola X Gustawa. Pospolite ruszenie skapitulowało prawie bez walki. Król Jan Kazimierz schronił się w Głogówku na Śląsku. Zaczął się tzw. potop szwedzki. Od 8 listopada rozpoczęło się oblężenie Jasnej Góry i trwało do 26 grudnia, po czym Szwedzi wycofali się, a król Jan Kazimierz 16 kwietnia 1656 r. w tzw. ślubach lwowskich oddał Rzeczypospolitą Matce Bożej, obierając Ją na Królową Korony Polskiej. Przyczyniło się to do odrodzenia patriotycznego ducha w narodzie i wiary w zwycięstwo "nad Szwedem", a Jasna Góra stała się symbolem Maryjnej opieki i duchową Stolicą Polski.

Po wojnach szwedzkich król Jan Kazimierz ufundował w Warszawie kościół pw. Matki Bożej Zwycięskiej jako wotum po zwycięstwie nad Szwedami. Murowany kościół został zbudowany na miejscu spalonego przez Szwedów kościoła, wybudowanego w 1642 r. z fundacji króla Władysława IV Wazy pw. Matki Bożej Zwycięskiej. W tym wtedy drewnianym kościółku został umieszczony obraz Matki Bożej, namalowany na wzór obrazu Madonny z Faenzy (we Włoszech), na którym przedstawiona jest Maryja ze złamanymi strzałami. Obraz uroczyście wprowadzono do świątyni 24 III 1651 r.

W kościele karmelitów bosych w Rzymie znajduje się fresk, na którym triumfująca Maryja Panna wznosi się do nieba, podczas gdy pokonani protestanci spadają w otchłań. Jest to nawiązanie do cesarskiego zwycięstwa nad czeskimi husytami w bitwie pod Białą Górą w 1620 r. Kapelan karmelitańskich sił cesarskich przypisał zwycięstwo obrazowi Narodzenia, który nosił na szyi podczas bitwy. Kiedy obraz został przyniesiony do kościoła w Rzymie, zmieniono tytuł kościoła ze św. Pawła na Santa Maria della Vittoria (Matka Boża Zwycięska).

Znanym świadectwem historii, związanej z kultem Matki Bożej Zwycięskiej, jest przysięga króla Francji Ludwika XIII (1620), że jeśli jego wojska wypędzą protestantów (hugenotów) z ich fortecy w La Rochelle, zbuduje kościół ku czci Najświętszej Maryi Panny. Oblężenie twierdzy było punktem kulminacyjnym napięć między katolikami a protestantami we Francji i zakończyło się całkowitym zwycięstwem króla Ludwika XIII i katolików 28 października 1628 r. Po zwycięstwie wybudowano niewielki kościół w centrum Paryża. Sam król położył kamień węgielny, na którym została wyryta dedykacja dla Matki Bożej Zwycięskiej, z datą 9 września 1629 r. Budowa została ukończona w 1740 r. Obecnie kościół nosi tytuł bazyliki Matki Bożej Zwycięskiej.

Z tytułem Matki Bożej Zwycięskiej łączą się jeszcze dwa najbardziej znane zwycięstwa, odniesione przez tych, którzy pod opiekę Najśw. Dziewicy się uciekali: tzw. Wiktoria Wiedeńska (13 IX 1683) i "cud nad Wisłą" (15 VIII 1920).

O tym zdarzeniu może mało się mówi, dlatego warto także i to zwycięstwo nad oddziałem turecko-tatarskim odnotować. Kiedy wczesnym rankiem 25 VIII 1675 r. podjazdy polskie dały znać o zbliżających się wojskach nieprzyjaciela, mieszkańcy Lwowa, razem z królową Marią Kazimierą, modliły się przed wizerunkiem Matki Bożej Zwycięskiej w kościele jezuitów, przeświadczone, że jedynie od Niebieskiej Pani narodu przyjść może ratunek. Wojska polskie, wzywając imion Jezusa i Maryi zmusiły nieprzyjaciela do ucieczki.Tego wieczoru długo biły nad Lwowem dzwony kościelne i brzmiały tryumfalne okrzyki na cześć Jezusa i Maryi.

Jeszcze większe tureckie niebezpieczeństwo zawisło już nie tylko nad Rzeczypospolitą, ale całą chrześcijańską Europą w 1683 r.

Kiedy pod wodzą króla Jana III Sobieskiego wojska polskie zmierzały pod Wiedeń, straż przednia wśród gruzów osady w pobliżu austriackiej stolicy znalazła wizerunek Matki Bożej Loretańskiej namalowany na miedzianej blaszce. Na wstęgach, rozpostartych na tle obrazu, po obu stronach postaci Bogarodzicy, widniał napis: In hac imagine Mariae vinces Joannes ("Pod tym znakiem Maryi zwyciężysz, Janie"). Dlatego też, chorągiew turecką, zdobytą przez wojska polskie w bitwie pod Parkanami, 9 X 1683 r., król Jan III przesłał z pola bitwy do bazyliki Najśw. Maryi Panny w Loreto we Włoszech. Tutaj wcześniej, po zwycięskiej bitwie pod Lepanto, zwycięski wódz Don Juan d’Austria złożył u stóp "Czarnej Madonny" zdobyte na Turkach sztandary.

Aby uczcić cudowne znalezienie wizerunku, królowa Maria Kazimiera d’Arquien Sobieska wzniosła w założonym przez siebie Marywilu (w latach 1692-1695) pod Warszawą kaplicę pw. Matki Bożej Zwycięskiej.

Matka Boża Loretańska była Nikopoią króla Sobieskiego. Toteż kaplica loretańska przy kościele kapucyńskim stała się pomnikiem narodowej chwały, pamiątką zwycięstw pod Wiedniem i Parkanami. W tej kaplicy święcili swe szable 24 III 1794 r. przywódcy insurekcji narodowej, Tadeusz Kościuszko i gen. Józef Wodzicki.

Po odsieczy wiedeńskiej mieszkańcy Krakowa wmurowali w ścianę kościoła mariackiego tablicę tej treści:

W największym dla świata chrześcijańskiego niebezpieczeństwie, gdy do tej znakomitej świątyni Bogarodzicy Przenajświętszej, podczas 40-godzinnego nabożeństwa, odbywała się uroczysta procesja z Najśw. Sakramentem z kościoła katedralnego, w tym samym dniu, to jest 12 września 1683 r., Najjaśniejszy Jan III, król Polski, ogromne wojsko tureckie zwyciężył i stolicę cesarską od oblężenia przy pomocy Najśw. Panny uwolnił. Przed tronem niezmierzonego majestatu i chwały Boga tutaj, pod zasłoną Eucharystii ukrytego, niech każdy pada na kolana, oddaje cześć i składa dzięki. Widzą to bowiem wieki, że za przyczyną Matki swojej ukochanej miłosierdzie nam uczynił i najświetniejszym nad Turkami pod Wiedniem zwycięstwem okazał, jak potężną warownią dla chrześcijańskiego ludu jest ta Najświętsza nieba i ziemi Królowa, a dla nieprzyjaciół krzyża Chrystusowego jest jakby wojsk zastępy.

Za czasów Jana Kazimierza i Jana III Sobieskiego, w związku z lokalnymi powodzeniami oręża polskiego w walkach ze Szwedami i Turcją, kult Matki Bożej Zwycięskiej rozwinął się w wielu miejscowościach, które były terenami walk, m.in w takich, jak: Bołszowce, Hyżne, Leżajsk, Jodłówka, Odporyszów, Kamionek pod Warszawą, Leśna, Latyczew, Poczajów, Chełmno Lub., Dzików, Okulicze, Buszcze, Płonka, Czerwińsk, Piotrków, na Piasku w Krakowie, Lwów, Makobody, Berdyczów, Mielnica, Podkamień, Sokal, Żyrowice.

O rozwijającym się w tym czasie kulcie Matki Bożej Zwycięskiej świadczą również ówczesne modlitwy i pieśni, w których autorzy podkreślali zwycięstwa odnoszone w walce w obronie Ojczyzny i chrześcijaństwa. Np. w Godzinkach śpiewano:

"Witaj Jutrzenko rano powstająca,
Tyś swą nogą skruszyła łeb smokowi,
Tyś pyszne starła rogi turczynowi,
Tyś Jasną Górę płaszczem okrywała,
gdy ją potęga szwedzka dobywała [...].

Bramą jest na wschód słońca wystawioną,
I mocną wieżą, za której obroną
Od pogan, Polska niewzruszona wiecznie
Stoi bezpiecznie.
Twojać to Polska, Ty jej zdawna bronisz,
I teraz ją Ty w tym razie zasłonisz,
Wielmożna ręka jej nieprzyjaciele
Mostem pościele".

Maryja Zwycięska, nasza nadzieja

Maryja tryumfowała na różne sposoby i pozostaje potężną Orędowniczką w niebie. Dlatego wśród licznych Jej tytułów wyróżnia się ten, który daje nadzieję w szczególnie trudnych czasach: Matka Boża Zwycięska. Prosty, ale jakże znaczący tytuł.

Dziewica Maryja jest Tą, która miażdży głowę węża - symbolowi wszelkiego zła na świecie, zadając mu ostateczny cios. Potwierdzają to egzorcyści, zaświadczając, jak podczas egzorcyzmów demony uciekają na imię Maryi. Szatan Jej nienawidzi, a ci, którzy są pod jego wpływem, gardzą lub szydzą z Niej, ale to jest tylko to "ugodzenie w piętę" (por. Rdz 3,15), gdyż szatan nie ma nad Nią władzy, ani nad nikim, kto pobożnie naśladuje Jej przykład. Maryja jest wzorem doskonałej uczennicy Chrystusa, Tej, która każdego dnia zgadza się na Boży plan w swoim życiu. W ten sposób zwyciężyła na ziemi i pozostaje zwycięska w niebie. Litania do Matki Bożej Zwycięskiej wysuwa tę rzeczywistość na pierwszy plan i przypomina o potężnym wstawiennictwie Maryi. Nie wahajmy się złożyć żadnej sprawy w zwycięskie ręce Maryi, pozwalając Jej Niepokalanemu Sercu królować nad nami i nad całym światem.

---

Zobacz również:

• Litania do Matki Bożej Zwycięskiej
• Pani Jasnogórska
• Matka Boża Różańcowa

Czytania liturgiczne

(w opracowaniu...)

Modlitwy mszalne

Formularz mszalny używany w Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej w Brdowie

Kolekta

Wszechmogący wieczny Boże, Ty Najświętszą Pannę Maryję, Chwalebną Rodzicielkę swego Syna, dałeś jako obronę wszystkim, którzy Ją wzywają, † użycz nam łaski, *abyśmy za Jej wstawiennictwem byli mocni w wierze, stali w nadziei i wytrwali w miłości. Przez naszego Pana.

Modlitwa nad darami

Panie, Ojcze Święty, oświeciłeś nasze serca światłem wiary, * daj, aby dary Tobie złożone w ofierze i modlitwy do Ciebie zaniesione, * za pośrednictwem Matki Odkupiciela, uczyniły nas wytrwałymi w wierze i żarliwymi w miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Prefacja o Najświętszej Maryi Pannie

[56] Kościół wielbi Boga słowami Maryi

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy wysławiali Ciebie, Boże, za cuda, które zdziałałeś w Twoich Świętych.

Oddając cześć Najświętszej Dziewicy Maryi * dzięki składamy za Twoją dobroć powtarzając Jej hymn uwielbienia. * Wielkie rzeczy uczyniłeś dla całej ziemi * i Twoje miłosierdzie rozciągnąłeś na wszystkie pokolenia. * Ty wejrzałeś na pokorę swojej służebnicy * i przez Nią zesłałeś ludziom Zbawiciela, * Twojego Syna, a naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając: Święty, Święty, Święty...

Modlitwa po Komunii

Boże, Ty w różnoraki sposób jesteś obecny w swoim Kościele; * składamy Ci dzięki za przyjęty Sakrament i pokornie, błagamy, * abyśmy ufni w obronę Błogosławionej Dziewicy Maryi, postępowali za nakazami wiary tu na ziemi i mogli dojść do oglądania Twej chwały w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

---

Liturgiczne obchody ku czci Matki Bożej Zwycięskiej:

• 8 września (diec. Malaga, Hiszpania - święto patronalne)
• 12 września (Bydgoszcz, MB Zwycięskiej - odpust parafialny)
• 26 października (w niektórych częściach Francji)
• 3 grudnia (Paryż, Francja)