Dziewica uczyniona Kościołem (Matka Boża Anielska)

Dziewico uczyniona Kościołem, módl się za nami!

Najświętsza Maryja z Porcjunkuli,
Matka Boża Anielska

Święto Matki Bożej Anielskiej albo Matki Bożej z Porcjunkuli jest związane z miejscem, jakie zajmuje Porcjunkula w życiu Braci Mniejszych, z odpustem, jaki Franciszek wyprosił dla ludzi biednych, oraz z maryjną duchowością Biedaczyny z Asyżu.

Porcjunkula jest miejscem, gdzie dopełniło się powołanie Franciszka z Asyżu. To tutaj pod wpływem działania Bożego wykrzyknął z głębi serca odpowiadając na usłyszane słowo o rozesłaniu Apostołów:

T o jest to, czego chcę, to jest to, czego szukam, to jest to, czego całym sercem pożądam (1 Cel. 22).

Stał się wtedy wzorem słuchania Ewangelii.

Wszyscy nowo przyjęci bracia pierwszego pokolenia przychodzili do Porcjunkuli, odbudowanej przez Franciszka własnymi rękami, aby uczyć się w tym miejscu życia franciszkańskiego. Tutaj zakon rozrósł się w liczbę i świętość. Tutaj zwoływano pierwsze kapituły generalne braci. Stąd wychodziły grupy misjonarzy franciszkańskich na całą Italię i poza Alpy. Tutaj zrodziły się Drugi i Trzeci Zakon. Porcjunkula miała być zwierciadłem i wzorem dla wszystkich domów zakonu. Z tych powodów Porcjunkula otrzymała tytuł kościoła głowy i matki Zakonu Braci Mniejszych (caput et mater Ordinis Fratrum Minorum). W ten sposób bracia związani wspólnym powołaniem i sposobem życia okazywali się cząsteczką (porcjunkulą) Kościoła.

Gorąca troska o zbawienie człowieka u Franciszka i braci ujawniła się w wyproszeniu odpustu zupełnego dla każdego, kto wejdzie do kościółka Porcjunkuli. A skoro "odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy zgładzone już co do winy" (KKK 1471), w ten sposób ukazuje się pragnienie Franciszka i braci doprowadzenia każdego człowieka do nieba. T o pragnienie, rozbudzone słowem Bożym, jest zgodne z pragnieniem Kościoła, który "chce nie tylko przyjść z pomocą chrześcijaninowi, lecz także pobudzić go do czynów pobożności, pokuty i miłości". Odpust, który ofiarujemy za zmarłych, aby zostali uwolnieni od kar doczesnych, na które swoimi grzechami zasłużyli, jest także wyrazem wiary w komunię świętych. W komunii świętych "między wiernymi, czy to uczestnikami niebieskiej ojczyzny, czy to pokutującymi w czyśćcu za swoje winy, czy to pielgrzymującymi jeszcze na ziemi, istnieje trwały węzeł miłości i bogata wymiana wszelkich dóbr" (KKK 1475). Wątpliwości co do nabywania odpustów są zawsze ruiną naszej wiary w świętych obcowanie. Tymczasem "w tej przedziwnej wymianie świętość jednego przynosi korzyść innym o wiele bardziej niż grzech jednego może szkodzić innym. I tak odwołanie się do komunii świętych pozwala skruszonemu grzesznikowi wcześniej i skuteczniej oczyścić się od kar za grzech" (KKK 1475).

Źródłem zarówno traktowania zakonu jako cząsteczki Kościoła, jak i odpustu jako węzła miłości i wymiany dóbr, jest maryjna pobożność Franciszka. Wyraził ją Franciszek szczególnie w Pozdrowieniu Błogosławionej Maryi Dziewicy:

Bądź pozdrowiona, Pani, święta Królowo, święta Boża Rodzicielko, Maryjo; która jesteś Dziewicą, uczynioną Kościołem i wybraną przez najświętszego Ojca z nieba, Ciebie On uświęcił z najświętszym, umiłowanym Synem swoim i Duchem Świętym Pocieszycielem, w Tobie była i jest pełnia Łaski i wszelkie dobro.

Bądź pozdrowiona, Pałacu Jego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Jego,
Bądź pozdrowiona, Domu Jego,
Bądź pozdrowiona, Szato Jego,
Bądź pozdrowiona, Służebnico Jego,
Bądź pozdrowiona, Matko Jego.

I wy wszystkie święte cnoty, które Duch Święty swą łaską i oświeceniem wlewa w serca wierzących, abyście z niewiernych uczyniły wiernych Bogu.

Franciszek nauczył się od Maryi być porcjunkulą, czyli cząsteczką Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa, któremu chciał pomagać przez praktykowanie cnót owocujących darowaniem kar doczesnych.

Wszyscy jesteśmy czcicielami Maryi, ale dzisiaj przez wstawiennictwo i przykład św. Franciszka Bóg chce, abyśmy byli Jej dziećmi. A być dzieckiem Maryi to być cząsteczką Kościoła, która wzbogacona cnotami pochodzącymi od Ducha Świętego, pomnaża skarbiec Kościoła Chrystusowego przez uwalnianie braci od kar za grzechy.

Juliusz PYREK OFMCap

Źródło: Mszał Frtanciszkański, wyd. 2008.

Zobacz także: