Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej

Siostry ze Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej założone 21 XI 1891 r. w Zakroczymiu przez bł. Honorata Koźmińskiego przy współudziale Walerii Ludwiki Gąsiorowskiej. Siostry pracują wśród ludności miejskiej, od początku istnienia wspólnoty nie noszą stroju zakonnego. Ubierają się jak świeckie osoby, co ułatwia im wejście do różnych środowisk, nawet tam, gdzie oficjalna obecność Kościoła jest utrudniona.

Historia

Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej (bezhabitowe), założone 21 XI 1891 r. w Zakroczymiu przez bł. Honorata Koźmińskiego przy współudziale Walerii Ludwiki Gąsiorowskiej, zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej otrzymało 14 II 1934 r., jako zgromadzenie zakonne na prawie papieskim oparte na III Regule Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu. Realizując zadania nakreślone przez Założyciela, Zgromadzenie obejmuje swą działalnością apostolską środowiska miejskie, starając się o podniesienie życia religijnego i moralnego oraz szerzenie kultu Matki Bożej, zwłaszcza w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia. Siostry podejmują pracę oświatowo - wychowawczą wśród dzieci i młodzieży oraz opiekę nad osobami chorymi i starszymi.

Siostry od 112 lat z ogromnym poświęceniem pracują wśród mieszkańców miast pisząc jedną z wielu kart historii Kościoła. Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej (bezhabitowe) powstało 21 listopada 1891r.w Zakroczymiu jako jedno z ostatnich w wielkim dziele zakonotwórczym bł. Honorata Koźmińskiego przy współudziale Walerii Ludwiki Gąsiorowskiej. Założyciele powołując je do istnienia odpowiedzieli na palące potrzeby społeczeństwa polskiego doby przełomu XIX i XX w. Wierne swemu charyzmatowi Zgromadzenie od samego początku starało się objąć działalnością apostolską jak największą grupę ludności miejskiej, do której z woli Założycieli zostało posłane. W nurcie podejmowanych prac wyłaniają się dwa kierunki pełnionego apostolstwa. W pierwszych latach istnienia Zgromadzenia siostry prowadziły działalność społeczno- charytatywną ilustrowaną tego typu placówkami jak: pracownie krawieckie, pralnie schroniska dla starców, placówki gastronomiczne, sklepy. Drugim kierunkiem był apostolat wychowawczo-oświatowy, a w nim prowadzone przez siostry ochronki, sierocińce i bursy oraz działalność na polu szkolnictwa powszechnego i zawodowego. Pracę wśród dzieci i młodzieży zwłaszcza żeńskiej, siostry podejmowały ze szczególną troską i oddaniem. Po roku 1989 w raz z narodzinami III Rzeczpospolitej Zgromadzenie na nowo podjęło starania, by powrócić do pierwszych dzieł i nowych placówek.


Zgromadzenie na duchowość franciszkańską o specyficznym aspekcie maryjnym. Żyje w oparciu o Regułę III Zakonu Franciszkańskiego. Siostry kontemplują Boga szczególnie w tajemnicy Wcielenia i Odkupienia. Życie sióstr ideałami św. Franciszka z Asyżu przejawia się przede wszystkim w umiłowaniu Kościoła, ubóstwa, pokory i miłości. Za wzorem Świętego z Asyżu siostry starają się kontemplować Boga w Jego stwórczym dziele, żyjąc w przyjaźni ze wszystkimi ludźmi i w szacunku do otaczającego świata. Sprawdzianem dla autentyczności franciszkańskiego ducha jest idea braterstwa (fraternitas) oraz duch pokory i służby (minoritas).

Aspekt maryjny duchowości oparty jest na , szkole duchowej św. Ludwika Maria Grignion de Montfort, na niewoli miłości.
Pierwowzorem oddania się Bogu jest tajemnica Niepokalanego Poczęcia. Bezgraniczne oddanie się Maryi jest dla sióstr szczególną łaską i skarbem, którego nie zatrzymują wyłącznie dla siebie.

Siostry żyjąc ideą niewolnictwa maryjnego oddają Bogu przez Niepokalaną całkowicie nie tylko siebie i własne życie, ale także wszystkich ludzi spotkanych na swej drodze, szczególnie mieszkańców miast, dla których - zgodnie z życzeniem Założyciela - mają być "aniołami opiekuńczymi". Siostry wynagradzają za grzechy mieszkańców miast, którzy zagubili się w drodze do Boga.


1. Publiczne Przedszkole w Grójcu
Publiczne Przedszkole prowadzone przez Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej im. Bł. Honorata Koźmińskiego w Grójcu, ul. Mogielnicka 15. Przedszkole istnieje od 1931 r., prowadziło działalność także w okresie II wojny światowej, w trudnych warunkach lokalowych. W 1945 r. placówka została upaństwowiona, a personel zakonny pozbawiony pracy. Wraz z narodzinami III Rzeczpospolitej, po 45 latach przerwy, 1 września 1990 r. siostry, na nowo podjęły pracę opiekuńczo - wychowawczą wśród dzieci ziemi grójeckiej.

2. Dom Dziecka dla chłopców w Radomiu
Dom Dziecka w Radomiu przy ul. Staromiejskiej 9, jest niepubliczną placówką opiekuńczo - wychowawczą, przeznaczoną dla dzieci i młodzieży pozbawionych trwałej lub okresowej opieki rodziny.

3. Zakład Opiekuńczo-Lecznicy dla przewlekle chorych w Radomiu przy ul. 25 Czerwca 19 jest niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej prowadzonym przez siostry. Zadaniem Zakładu jest objęcie całodobową opieką i leczeniem kobiet, które nie wymagają hospitalizacji. Świadczenia medyczne obejmują:
- opiekę medyczną z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej,
- pielęgnację,
- leczenie farmakologiczne
- niezbędne konsultacje specjalistyczne,
- niezbędne badania diagnostyczne,
- rehabilitację.