Alfons Maria de Liguori, św.

Życiorys

Alfons Maria de Liguori − święty, biskup i doktor Kościoła.

Wspomnienie liturgiczne: 1 sierpnia.

Ur. 27 września 1696 r. w Marianelli k. Neapolu. Był doktorem prawa kanonicznego i świeckiego. Porzuciwszy zawód adwokata, przyjął święcenie kapłańskie (21 XII 1726) i założył Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela, 9 listopada 1732 r.

W 1762 r. został mianowany biskupem-ordynariuszem w miasteczku Santa Agata dei Goti. Jako biskup z gorliwością zarządzał swoją diecezją. Złamany chorobą i wiekiem poprosił o zwolnienie z tego urzędu. Powrócił do klasztoru redemptorystów w Pagani, gdzie umarł 1 sierpnia 1787 r.

Beatyfikował go Pius VII 15 września 1816 r., a kanonizował Grzegorz XVI 26 maja 1839 r. Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła, 23 marca 1871 r., a Pius XII ustanowił go patronem spowiedników i moralistów, 26 kwietnia 1950 r.

Św. Alfons Liguori był ekspertem w tym, co dzisiaj nazywane jest teologią pastoralną. Wygłosił ponad 500 misji i rekolekcji. Najwięcej zasłużył się Kościołowi jako pisarz. Do dzieł, które mu zjednały największą sławę, należą: Teologia moralna, Uwielbienia Maryi (324 wydania w różnych językach); rekordową popularność osiągnęła mała książeczka Nawiedzenie Najśw. Sakramentu i Najśw. Maryi Panny, która doczekała się ponad 2000 wydań w różnych językach. Łącznie wymienia się 160 tytułów prac, napisanych przez św. Alfonsa, których liczba wydań sięgnęła 17 125 w 61 językach. Św. Alfons pisał dla wszystkich: dla kapłanów, kleryków, zakonników, spowiedników, wiernych. Dzieła jego obejmują teologię dogmatyczną, moralną i ascetyczną. Nauczanie duchowe św. Alfonsa zdominowało życie chrześcijańskie XVIII-wiecznej Italii. Jest patronem redemptorystów; adwokatów, osób świeckich, spowiedników, teologów, zwłaszcza moralistów.

Uwielbienia Maryi

Wprowadzenie
Prośba autora skierowana do Jezusa i Maryi
Wstęp
Rozdział I. Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia
1. Jak wielką ufność powinniśmy pokładać w Maryi jako Królowej miłosierdzia
2. Powinniśmy jeszcze większą ufność pokładać w Maryi dlatego, że jest ona naszą Matką
3. Wielkość miłości Maryi do nas
4. Maryja jest również Matką skruszonych grzeszników
Rozdział II. Życie, słodyczy
1. Maryja jest naszym życiem, bo wyjednuje nam przebaczenie grzechów
2. Maryja jest też dlatego naszym życiem, ponieważ wyjednuje nam łaskę wytrwałości
3. "Słodyczy" - Maryja osładza śmierć swoim czcicielom
Rozdział III. Nadziejo nasza, witaj
1. Maryja jest nadzieją wszystkich ludzi
2. Maryja jest nadzieją grzeszników
Rozdział IV. Do Ciebie wołamy, wygnańcy, synowie Ewy
1. Gotowość Maryi w niesieniu pomocy swym czcicielom
2. Potęga Maryi w bronieniu swych czcicieli przed napaściami szatana
Rozdział V. Do Ciebie wzdychamy, jęcząc i płacząc na tym łez padole
1. O konieczności pośrednictwa Maryi dla naszego zbawienia
2. O konieczności pośrednictwa Maryi dla naszego zbawienia (ciąg dalszy)
Rozdział VI. Przeto, Orędowniczko nasza
1. Maryja swym orędownictwem może wyjednać zbawienie wszystkim ludziom
2. Maryja jako miłosierna pośredniczka podejmuje się obrony najbardziej nawet nieszczęśliwych
3. Maryja jedna grzeszników z Bogiem
Rozdział VII. One miłosierne oczy Twoje na nas zwróć
Maryja spogląda na nas z litością, aby nam ulżyć w naszych cierpieniach
Rozdział VIII. A Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż
1. Maryja chroni swych czcicieli od piekła
2. Maryja wspomaga swych czcicieli w czyśćcu
3. Maryja wprowadza swe sługi do nieba
Rozdział IX. O łaskawa, o litościwa
Jak wielkie są dobroć i miłosierdzie Maryi
Rozdział X. O słodka Panno Maryjo!
Słodycz imienia Maryi w życiu i w godzinie śmierci
Zakończenie

Wybrane teksty

Maryja nadzieją wszystkich ludzi

Maryja jest rzeczywiście naszą nadzieją. Współcześni heretycy nie mogą znieść, że czcimy Maryję i w Niej pokładamy naszą nadzieję. Mówią, że tylko Bóg jest naszą nadzieją i że On przeklina tych, którzy zaufanie pokładają w stworzeniu. "Przeklęty człowiek, który ufa w człowieku" (Jr 17,5). Maryja jest stworzeniem, tak argumentują, po czym pytają: jak stworzenie może być naszą nadzieją? Tak mówią heretycy. Tymczasem Kościół Święty chce, aby każdego dnia całe duchowieństwo, w imieniu wszystkich wiernych, głośno wzywało Maryję jako naszą nadzieję.

Doktor Anielski św. Tomasz mówi, że na dwa sposoby możemy pokładać nadzieję w osobie, jako przyczynie głównej i jako przyczynie pośredniej. Kto pragnie otrzymać łaskę od króla, ma nadzieję uzyskać ją od króla jako od suwerena i ma nadzieję otrzymać ją z rąk ministra lub innej ważnej osobistości jako pośrednika. W tym ostatnim przypadku łaska pochodzi od króla, ale została udzielona przez osobę przez niego upoważnioną. A zatem kto pragnie łaski, słusznie wzywa owego królewskiego pośrednika, który jest jego nadzieją.

Zatem Kościół ma powód, aby do Maryi zastosować słowa Księgi Eklezjastyka 24,24 (Biblia w przekładzie ks. Jakuba Wujka SJ), którymi wzywa on Matkę świętej nadziei. Matkę, która sprawia, iż rodzi się w nas nie próżna nadzieja dóbr przemijających tego życia, ale święta nadzieja ogromnych i wiecznych dóbr życia szczęśliwego. Witaj, nadziejo mojej duszy - pozdrawiał Ją święty Efrem. Witaj bezpieczne zbawienie chrześcijan, wspomożenie grzeszników, obrono wiernych, zbawienie chrześcijan, zbawienie świata.

Św. Alfons Liguori i Maryja

Naznaczony maryjnością

Św. Alfons Liguori został ochrzczony w kościele pw. Maryi Królowej Dziewic (Santa Maria delle Vergini) i za namową matki został poświęcony Maryi, otrzymując imię Maria, jako drugie spośród swych dziewięciu imion.

Gdy w 1713 r. ukończył Uniwersytet w Neapolu, złożył "przysięgę krwi", zobowiązując się do obrony przywileju Niepokalanego Poczęcia Maryi. Kilka lat później odnowił przysięgę, a o znaczeniu tego aktu napisał w książce Uwielbienia Maryi.

Od 1715 r. należał do Stowarzyszeń Matki Bożej Miłosierdzia i Nawiedzenia Matki Bożej.

W sierpniu 1723 r., w Oktawie Wniebowzięcia NMP, postanowił poświęcić swoje życie Bogu, pozostawiając szpadę (symbol stanu szlacheckiego) przy ołtarzu w kościele Matki Bożej od wykupu niewolników.

Jako młody kleryk został członkiem Stowarzyszenia Matki Bożej Wspomożycielki Nieszczęśliwych (Santa Maria Succurre Miserabilis).

W 1762 r., po przyjęciu święceń biskupich w Rzymie, udał się z pielgrzymką do Loreto.

W 1787 r., gdy umierał w Pagani, trzymał w dłoniach obrazek Maryi. Gdy dzwony wzywały na Anioł Pański, oddał ducha.

Znane są nadzwyczajne spotkania Liguoriego z Maryją, które naznaczyły jego życie:

• objawienia Maryi i Jej słowa w grocie w Scala,
• doświadczenia w Foggia, Amalfi, Castel S. Giorgio, Arienzo i wielu innych miejscach.

Mariologia

Św. Alfons Uważał, że skoro Bóg dał nam Jezusa przez Maryję, to najpewniejszy sposób dojścia do Jezusa wiedzie właśnie przez Maryję.

Ulubione tytuły Maryi

Matka. Matka Miłosierdzia - Jej jedynym pragnieniem jest bowiem przekazanie wszystkim miłosierdzia Bożego i zbawienia.

Maryja, nasza Nadzieja.

Niepokalane Poczęcie - ten przywilej został Jej dany jako znak nadziei dla nas. Łaska odkupienia chroniła Maryję od upadku. Nas łaska odkupienia może podnieść po upadku.

Wspomożycielka nieszczęśliwych - Ikona Nieustającej Pomocy z pewnością uosabia wszystkie omówione tajemnice: macierzyństwa, miłosierdzia, odkupienia, nadziei, czułości i nieustającej pomocy.

Madonna od wykupu.

Królowa Apostołów.

Dzieła o Maryi

Św. Alfons chciał, aby jego modlitwy i pisma maryjne powiększały w czytelnikach ufność w Boże Odkupienie, które jest obfite, pogłębiały ich miłość i nabożeństwo do Matki Jezusa, korygowały błędy i idee jansenistów i rygorystów oraz były pomocne dla kaznodziejów, nie tylko w mówieniu o Maryi, lecz również w mówieniu do Niej, a w ten sposób w pobudzaniu innych do większej miłości i zaufania do Maryi.

Oto najbardziej popularne jego dzieła o Maryi:

• Modlitwy do Najświętszej Panny na każdy dzień tygodnia
• Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu i Najświętszej Maryi Panny
• Glorie di Maria (1750), pol. Uwielbienia Maryi (1877, 2020) lub
• Wysławianie Maryi (2011) - swoiste potwierdzenie maryjnej duchowości XVIII w. Św. Alfons Maria de Liguori jako wybitny duszpasterz przeciwstawił się mocnym w tamtym czasie poglądom religijnym, które przeszkadzały, a może nawet uniemożliwiały prostym ludziom kontakt z Bogiem. Mariologia autora stanowiła swego rodzaju protest oraz odtrutkę na wszystko to, co postrzegał za niewłaściwe i niebezpieczne względem wiary. Książka posiada nieprzemijalną wartość w postaci pobożności maryjnej twórcy pełnej synowskiej miłości. Łatwo zauważyć, że św. Alfons Maria zalicza się do najgorliwszych czcicieli Matki Boskiej w dziejach Kościoła.